گفت‌وگوی علمی

حمید رضا خورسندی علیزاده

^{سلام - عدم حضور و إیفای نقش مؤثر أساتید برجسته، در پرورش و نگرش عقلایی بین آحاد مردم.}

^{- عدم ورود مؤثر جامعه‌ی علمی دانشگاهی در مشکلات کشور (مثلا إقتصاد و صنعت و مسآئل فرهنگی و إجتماعی)، ألبته به شرطی که "مدیران سفارشی" جایی برای آنان باز کنند.}

^{- پویا نبودن دانشگاه‌ها و اینکه در برابر جامعه‌ی جهانی إبتکار عمل ندارند. به قول استاد گلشنی (استاد إخراجی دانشگاه شریف)؛ دانشگاه‌های ایران کارخانه‌ی تولید مقالات برای ژورنالهای خارجی شده است که به هیچوجه ملاک ارزشیابی علمی نمی‌باشد.}

^{- متمرکز نبودن و یکنواخت نبودن و هماهنگ نبودن برنامه‌های علمی دانشگاه‌ها. به اینکه مثلا یک اتاق فکر عالی جهت تدوین برنامه و افق علمی کشور وجود ندارد.}

^{- تزریق یأس و ناامیدی در بین دانشجویان جهت مهاجرت.}

^{- عدم إیجاد رابطه‌ی معنوی و پدرانه بین استاد و شاگرد (که این مهم با فرهنگ ایرانی إسلامی کشورمان بسیار سازگار و مفید فایده است).}

^{- عدم إعتنای متقابل به علوم إنسانی (به میزانی که برای علوم دیگر می‌شود) و ناگفته پیداست که علوم إنسانی نقشی بی‌بدیل در فرهنگ و تمدن سازی دارد. بنابر فرمایش مقام رهبری؛ فرهنگ همانند هوایی است که إنسان در آن تنفس می‌کند.}

از همه عزیزانی که وقت گذاشتند و پاسخ دادند سپاسگذارم
همه عزیزان تقریبا به نکات درستی اشاره کرده اند و این دلایل مجموعا منجر به فضای کنونی کشور میشود(البته به علاوه چند بخش دیگر که بنده مد نظرم هست)
ولی به نظرم دلیل اصلی در جواب آقایان صلواتی پور و آن بخش بی حالی آقای طالش رمضانی

البته به دیگر دوستان توهین نشه به نظر بنده این ها اهم مشکلات جامعه دانشگاهیست که از چند چیز ناشی میشود.
1.اینکه خیلی از دانشجویان بی هدف پا در دانشگاه میگذارند و یا مشاورین اطلاعات غلطی به خودر دانشجو داده اند که دانشجو پس از ورود با تناقضی دچار میشود که در انگیزه او دچار اختلال میکند

2.هدف از تاسیس دانشگاه و ارتباط آن با اجتماع و فرهنگ در هم تنیده ما که اینها به طور قطع بر پیکره افکار دانشجو یا هر انسانی اثراتی میگذارد که باعث تداخلات و اصطحکاک های متعدد در بخش های مختلف نه تنها دانشگاه که کشور شده است همانطور که آقای صلواتی پور اشاره کردند.(مربوط به واردات علم تکنولوژی و در کل ایدئولوژی از کشور های بیگانه و عدم اطلاع از هدف آن ها و ترکیب با فرهنگ و سبک زندگی ایرانی اسلامی و ...بحث مفصل است)

3.نا امیدی اساتید و تزریق این نا امیدی و بی حوصلگی به دانشجویان، من به عنوان دانشجوی دانشگاه برتر ایران متاسفانه در این چند ساله با این اساتید برخورد هایی داشته ام
البته کم نیستند اساتید جوان و مصمم که بر عکس عمل میکنند لکن در فضای فعلی که همه چیز و همه کس چه از داخل و چه از خارج آیه یاس میخوانند از اساتید که پایه های آموزشی فضای آموزشی کشور هستند این انتظار نمیرود.

که البته این قضیه بسیار تاثیر پذیر از فضایی فکری است که دانشجو در آن تنفس میکند

عدم برخورداری از معیارهای خاص دانشگاهی

عدم اشتغال دانش آموختگان و مهاجرت بخشی از آنان که توانایی بالاتری دارند.

عدم مهارت آموزی دانشجویان

بی انگیزه شدن دانشجویان و عدم توجه به کارآفرینی و ایجاد خلاقیت در دانشجو

افزایش کمی دانشجو به ویژه در دوره های تحصیلات تکمیلی بدون توجه به کیفیت

عدم ارتقای بینش دانشجویان نسبت به تفکر علمی و آینده نگری

عدم توجه کافی به دوره های فنی و حرفهای، کاردانی و کارشناسی مورد نیاز کشور

عدم توجه به نیازهای کشور از نظر تعداد و نوع افراد متخصص لازم، و رشد بیرویه دانشگاه هایی که معیارهای دانشگاهی ندارند.

وابستگی زیاد به بودجه دولتی

عدم ارتباط کافی بین جامعه و دانشگاه

ضعف همکاری‌ های بین المللی

تمرکزگرایی و یکنواختی سیستم آموزش و پژوهش در کشور

عدم توجه کافی به ارتقای اخلاق علمی

عدم توجه دانشگاه‌ها به مسئولیت‌های اجتماعی

عدم توجه کافی دانشگاه‌ها به مشکلات حاد اجتماعی مثل تغییر اقلیم، بحران آب، محیط زیست و الگوهای سبز و کاهش آلودگی‌ها

عدم توجه دانشگاه‌ها به سالم ماندن انسان‌ها به ویژه سلامت اجتماعی و معنوی

عدم ارتباط کافی بین دانشمندان دانشگاهی و سیاستگذاران

عدم خلاقیت دانشگاه‌ها در اصلاح برنامه های آموزشی بر اساس نیازهای روز و آینده، جامع نگر نبودن و عدم توجه کافی به بین رشته ای

عدم وجود اختیارات کافی و خلاقیت در تصمیم گیری هیأت امنای دانشگاه‌ها و رؤسای دانشگاه ها

عدم توجه به امکان ثبت پتنت ها و استفاده معنوی و مادی از آنها

عدم توجه کافی به علوم نوپدید

سیاست زدگی و عدم توجه به مدیریت‌های مناسب در مقاطعی از زمان‌ها

ارتباط ضعیف دانشگاه با بخش‌های اقتصادی، صنعتی، اجرایی و خدماتی

ضعف در آموزش زبان فارسی

ضعف در جامع نگری علمی و سخت گیری در حفظ درز و مرزهای ایجادشده در علوم

گرفتار شدن در روش های سنتی بدون توجه کافی به تغییرات سریع در جهان و نیازها و امتیازات خاص کشور، معمولاً اصلاحات جزئی در بازنگری برنامه ها

ضعف در جذب دانش آموختگان ممتاز از دانشگاه‌های خوب خارج و داخل (سیستم فراخوان استخدام فعلی و شرایط حاکم، جذب کننده نیست)

جهت گیری پژوهش برای آموزش و مقاله و غلبه پژوهش‌ های پایان نامهای و رساله و عدم توجه به طرح های کلان و مورد نیاز برای رفع مشکلات کشور و نداشتن ساز و کارهای استفاده از علم در عمل

نامشخص بودن جایگاه و وضع علوم انسانی و اجتماعی در کشور

عدم برخورداری از معیارهای خاص دانشگاهی

عدم اشتغال دانش آموختگان و مهاجرت بخشی از آنان که توانایی بالاتری دارند.

عدم مهارت آموزی دانشجویان

بی انگیزه شدن دانشجویان و عدم توجه به کارآفرینی و ایجاد خلاقیت در دانشجو

افزایش کمی دانشجو به ویژه در دوره های تحصیلات تکمیلی بدون توجه به کیفیت

عدم ارتقای بینش دانشجویان نسبت به تفکر علمی و آینده نگری

عدم توجه کافی به دوره های فنی و حرفهای، کاردانی و کارشناسی مورد نیاز کشور

عدم توجه به نیازهای کشور از نظر تعداد و نوع افراد متخصص لازم، و رشد بیرویه دانشگاه هایی که معیارهای دانشگاهی ندارند.

وابستگی زیاد به بودجه دولتی

عدم ارتباط کافی بین جامعه و دانشگاه

ضعف همکاری‌ های بین المللی

تمرکزگرایی و یکنواختی سیستم آموزش و پژوهش در کشور

عدم توجه کافی به ارتقای اخلاق علمی

عدم توجه دانشگاه‌ها به مسئولیت‌های اجتماعی

عدم توجه کافی دانشگاه‌ها به مشکلات حاد اجتماعی مثل تغییر اقلیم، بحران آب، محیط زیست و الگوهای سبز و کاهش آلودگی‌ها

عدم توجه دانشگاه‌ها به سالم ماندن انسان‌ها به ویژه سلامت اجتماعی و معنوی

عدم ارتباط کافی بین دانشمندان دانشگاهی و سیاستگذاران

عدم خلاقیت دانشگاه‌ها در اصلاح برنامه های آموزشی بر اساس نیازهای روز و آینده، جامع نگر نبودن و عدم توجه کافی به بین رشته ای

عدم وجود اختیارات کافی و خلاقیت در تصمیم گیری هیأت امنای دانشگاه‌ها و رؤسای دانشگاه ها

عدم توجه به امکان ثبت پتنت ها و استفاده معنوی و مادی از آنها

عدم توجه کافی به علوم نوپدید

سیاست زدگی و عدم توجه به مدیریت‌های مناسب در مقاطعی از زمان‌ها

ارتباط ضعیف دانشگاه با بخش‌های اقتصادی، صنعتی، اجرایی و خدماتی

ضعف در آموزش زبان فارسی

ضعف در جامع نگری علمی و سخت گیری در حفظ درز و مرزهای ایجادشده در علوم

گرفتار شدن در روش های سنتی بدون توجه کافی به تغییرات سریع در جهان و نیازها و امتیازات خاص کشور، معمولاً اصلاحات جزئی در بازنگری برنامه ها

ضعف در جذب دانش آموختگان ممتاز از دانشگاه‌های خوب خارج و داخل (سیستم فراخوان استخدام فعلی و شرایط حاکم، جذب کننده نیست)

جهت گیری پژوهش برای آموزش و مقاله و غلبه پژوهش‌ های پایان نامهای و رساله و عدم توجه به طرح های کلان و مورد نیاز برای رفع مشکلات کشور و نداشتن ساز و کارهای استفاده از علم در عمل

نامشخص بودن جایگاه و وضع علوم انسانی و اجتماعی در کشور

باز هم ممنون از همه دوستان بخاطر نظرات ولی بیشتر نظرات در مورد شغل بود که بعد از دانشگاه با اون مواجه میشیم

نمیخوام بگم بی ارتباط هستند، در اون فلسفه ای که دانشگاه ساخته شد جایگاهی برای این ارتباط دیده شده ولی آیا ما بخشی مربوط به خودمون در بدست آوردن کار مناسب رو به درستی انجام میدیم ؟

و یا تصوری که راجب آینده شغلی داریم صحیح است که الزاما باید در مکانی مشغول شویم که هم حقوق خوب و هم مزایای بالا و ... داشته باشد به نظرم این حداقل نیاز برای زنده مونده

به کسی توهین نشه که البته باید انسان حداقل نیاز هاشو برطرف کنه ولی اگه هدف از شغل پول در آوردنه که به گمونم هدف خیلی از دوستانی که راجب شغل نوشتن همینه،توصیه میکنم راه های جدیدی پول در آوردن و مهارت های شغلی رو آموزش ببینید تا متوجه بشید که دنیای امروز از جهت پول در آوردن دنیایی متفاوت است از دنیای گذشته که همه دنبال شغلی کارمندی با حقوق ثابت باشند.

البته من تمام محدود کننده های محیطی،خانوادگی،اجتماعی،فرهنگی و .... رو قبول دارم ولی در دنیای امروز به نظر برای گذران زندگی اصلا نیازی به شغل های معمول با درآمد های ثابت نیست

بلکه با شناخت راه های جدید میشه به این هدف رسید و با در نظر گرفتن این نکته هدف از علم اندوزی و دانشگاه دیگر از انجام کار های روز مره در فلان کارخانه یا اداره یا شرکت خارج شده و به علمی پویا و بروز تبدیل خواهد شد به امید آن روز

باز هم اگر دوستان نظر متفاوتی دارند صمیمانه استقبال میکنم ممنون

بزرگترین مشکل جامعه دانشگاهیان کشور از دیدگاه‌های مختلف می‌تواند متفاوت باشد، اما برخی از مهم‌ترین مشکلاتی که معمولاً اشاره می‌شود، عبارتند از: 1. عدم تطابق بین تحصیلات و بازار کار: بسیاری از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی به رغم داشتن تحصیلات عالی، با مشکلات زیادی در پیدا کردن شغل مرتبط با رشته تحصیلی خود مواجه هستند. 2. کیفیت پایین آموزش: در برخی از دانشگاه‌ها، کیفیت آموزش و امکانات پژوهشی پایین است که موجب کاهش کیفیت تحصیلات عالی و افت انگیزه در دانشجویان می‌شود. 3. نقص در نظام پژوهشی و تحقیقاتی: بسیاری از تحقیقات و پروژه‌های پژوهشی دانشگاه‌ها به دلیل کمبود منابع مالی، عدم ارتباط با صنایع و نهادهای دولتی و ضعف در برنامه‌ریزی‌های پژوهشی دچار رکود می‌شوند. 4. کمبود حمایت از خلاقیت و نوآوری: سیستم آموزشی و فرهنگی کشور به اندازه کافی از خلاقیت و نوآوری در دانشگاه‌ها حمایت نمی‌کند و این مسئله موجب می‌شود که دانشجویان و استادان کمتر تمایلی به پیگیری ایده‌های نو داشته باشند. 5. مسائل اقتصادی و معیشتی: مشکلات مالی و معیشتی دانشجویان، استادان و پژوهشگران یکی از چالش‌های جدی است که می‌تواند تأثیر زیادی بر عملکرد علمی و پژوهشی داشته باشد. 6. پدیده مهاجرت نخبگان: به دلیل نبود فرصت‌های شغلی مناسب و چالش‌های اقتصادی، بسیاری از نخبگان علمی کشور به فکر مهاجرت هستند که موجب از دست دادن سرمایه‌های انسانی باارزش می‌شود.

برای ارسال پاسخ شوید.