با سلام

به نظر می رسد بشر دو پا (آنطور که شواهد باستانشناسی نشان می دهد) سابقه حضور بیش از چند ده هزار سال دارد

و آنطور که شما اشاره کرده اید و تاریخ تایید می کند، زمان زندگی آدم و حوا به حدود ۷ تا ۱۰ هزار سال پیش بازگردد.

پاسخ این تناقض را می توان بر اساس آیه ۳۰ سوره بقره استنباط کرد که

و چون پرودگارت به فرشتگان گفت: من برآنم تا در زمين، جانشينى قرار دهم،

فرشتگان گفتند: آيا كسى را در زمين قرار مى‏دهى كه در آن فساد كند و خون‏ها

بريزد؟ در حالى كه ما با حمد و ستايش تو، ترا تنزيه و تقديس مى‏كنيم. 

اینطور می توان برداشت کرد که پیش از خلقت آدم نیز این موجودیت روی زمین وجود داشته و عامل فساد و خونریزی بوده

و آدم به دلیل آنکه پروردگار به او چیزی را می آموزد که مخلوقات قبلی نمی دانستند، متمایز شده است... و نسلی که پس از او بوده

در واقع به لحاظ شکلی مشابه موجودات قبل اما از نظر فهم و آگاهی متفاوت هستند

سلام
وقتتون بخیر آقای بالایی

یک ابهام وجود داره درباره سوال شما که فرمودید «مقالات 2019» و «بیس». اگر منظورتون از مقالات بیس، مقالات کلاسیک و بنیادین رشته است که معمولاً تاریخ اون ها قدیمیه و البته بیشتر برای پایه های پیشینه پژوهش از اون ها استفاده می شه.

صرف نظر از این نکته، پیشنهاد بنده این است که روی موضوعات کاربردی و مورد نیاز کنونی جامعه کار کنید؛ از جمله حسابرسی سازمان ها و نهادهای دولتی. در این صورت:

• نسبت به جذب حمایت مالی جهت انجام پژوهش موفق خواهید بود
• پایان نامه شما قسمتی از یکی از مشکلات حوزه حسابرسی را پاسخ خواهد گفت
• مسیر آینده علمی شما روشن تر خواهد شد.

اولین نکته درباره دانشجویان دکتری این است که پیش از ورود به این مقطع، حتماً لازم است شاغل به کار باشند. نه بخش دولتی و نه بخش خصوصی، به هیچ وجه پذیرای یک فارغ التحصیل دکتری نخواهد بود (مگر اینکه پیش از ورود، در آنجا مشغول به کار باشد)

نکته دوم اینکه اصولاً هدف از تحصیل در مقطع دکتری، انجام کار پژوهشی است و در عالی ترین مرتبه آن، عضویت در هیات علمی. با توجه به اینکه در حال حاضر حدود 100 هزار نفر فارغ التحصیل دکتری وجود دارد و سالانه فقط حدود 3 هزار نفر هیات علمی جذب می شود، تحصیل در این مقطع با هدف پیوستن به هیات علمی دانشگاه ها قدری دشوار است؛ مگر اینکه هدفتان این باشد که به عنوان یک پژوهشگر برجسته (که دارای مدرک دکتری است و حرف علمی او را جدی می گیرند) ایفای نقش نمایید.

در طول دهه های گذشته ایران و امریکا در مقاطع مختلف (به خصوص در مورد مسائل منطقه همچون عراق و افغانستان) مشارکت هایی داشته اند؛ در دولت گذشته امریکا نیز در طی مذاکرات برجامی، همراهی موثری صورت گرفت؛ اما با توجه به رویکرد دولت جدید امریکا که نه تنها با ایران که با کل جهان خود را پایبند به هیچ قراردادی نمی بیند، به نظر می رسد تا پایان دولت ترامپ مذاکره معنایی نداشته باشد.

همچنین بر پایه سیاست های دولت فعلی امریکا که نیروهای نظامی خود را در منطقه محدود کرده و تمایلی به هزینه کردن در جنگ به صورت مستقیم ندارد، کاملاً بعید است که امریکا با ایران وارد یک جنگ مستقیم شود، اما همچنان به تحریم های خود ادامه خواهد داد و آن ها را وسیع تر می کند.

با توجه به اینکه در سال های اخیر ایران به تمام تعهدات خود در چارچوب برجام پایبند بوده و پتانسیل همراهی کشورهای دیگر را با خود دارد، به نظر می رسد در همین چارچوب می توانیم نسبت به جلب حمایت هر چند جزیی سایر کشورها (به دلیل اجتناب آن ها از درگیری با تحریم امریکا) امیدوار باشیم.

به نظر من آینده کسب و کارها مبتنی بر تحلیل داده های مشتریان است. همان کاری که گوگل سال هاست انجام می دهد و فیسبوک و اینستاگرام هم شمه هایی نشان می دهند. تبلیغات عمومی دیگر فایده ای ندارد، بلکه به هر فردی متناسب با علایق، رفتار و فعالیت هایی که انجام می دهد، باید محصول یا خدمت متناسب را پیشنهاد کرد.