پاسخها همان است که ذکر شد و بر فرد منصف و بصیر، چیزی پوشیده نیست.
منتها در رابطه با آن قسمت از پیامتان که نوشتید؛ "آیا رهبر معظم که تا این حد به فرجامِ فاجعهی برجام إشراف داشتند، نباید دستور قاطع یا حکم حکومتی إصدار مینمودند؟" ... "چرا رهبری مخالفت صریح نکردند؟"
پاسخ آن است که؛ پهلوان هرچقدر هم که قوی باشد، وقتی دست و پایش بسته باشد، قدرتنمایی نمیتواند بکند. مولا علی قویتر بودند یا مقام معظم رهبری؟ پاسخ واضح است. لکن مولا علی را در قضیهی حکمیت مجبور به پذیرش کردند تا چه رسد به مقام معظم رهبری.
صنوف سیاسی و إجتماعی کشور در یک راستا نیستند و هرکدام مطالبات مخصوص خود را دارند و سعی در چرخاندن چرخ سیاست به سمت خود دارند و پرواضح است که هر صنف سیاسی هواداران و پیروانی دارد و در قضیهی برجام همگی متفقألقول بودند که برجام باید إتفاق بیافتد و در إدامه با مطالبه و فشار و إصرار به ایشان، موافقت در مذاکره را أخذ کردند. همانند جام زهری که به إمام نوشاندند. سیاست إمام این بود که میفرمود: "اگر این جنگ 20 سال هم طول بکشد ما هستیم". منتها در نهایت ایشان را مجبور به پذیرش قطعنامه کردند.
بعد از برجام، تمام تیم مذاکره کننده روی سکوی رفته و مدال شجاعت و إیثار و سکهی طلا پاداش گرفتند، ولی رهبری بازهم مخالفت خود را بروز میدادند.
از باب نمون، در جشن کذایی و موهوم برجام که تمام دولتمردان به هم تبریک میگفتند، پیام تبریکی از سوی سردار فیروزآبادی (رییس ستاد کل نیروهای مسلح) به همین مناسبت برای رهبر إرسال شد که ایشان بلافاصله پاسخ دادند که؛ "چه جای تبریک است؟ ..." و حتی جناب سید حسن نصرألله و سردار سلیمانی نیز پیام تبریک فرستادند که ایشان باز هم پس از آنها مخالفت کردند و تعبیر به "خسارت محض" کردند. بصیرت سیاسی متاعی است که نصیب هر کسی نیست.
رهبر معظم از إبتدای برجام که روحانی با اوباما دیدار و صحبت تلفنی و مصافحه کرد، فرمودند که کار إشتباهی بود و نیاز نبود. و در إدامه در ضمن مذاکرات بارها مخالفت خود را إعلام میکردند. مشی و بنای رهبر معظم، ماداما بر حفظ إستقلال قوا و عدم دخالت در أمورات آنها است. إتکای قوای سهگانه به پشتوانهی آرای عمومی و خرد جمعی است که آنهم ظهور در صندوقهای رأی دارد. وظیفهی رهبر، حمایت و صیانت از تکتک آرای مردم و به تبع، نظرات نمایندگان سیاسی آنها است و این همان است که إمام فرمود: "مجلس در رأس أمور است". فتنهی 88 در پی صیانت از آرای عمومی بود که رخ داد.
تا شعور سیاسی و فهم إجتماعی مردم بالا نیاید، رهبر معظم که هیچ، حتی جناب رسول ألله(ص) و حضرت علی(ع) و حضرت مهدی(عج) نیز نمیتوانند أسباب آسایش دین و دنیای مردم را فراهم کنند. سعادت دو دنیای مردم در گرو أرتقای فهم مردم است و این همان دستورات مکرر و أکید قرآن کریم است مبنی بر تعقل و تدبر در زندگی.
در أول إنقلاب بنیصدر با 90% آرا منتخب شد، ولی با اینکه أسناد جاسوسی او معلوم شد، برکنار نشد تا مردم پی به حال او ببرند و ألبته او هزینههای زیادی هم بر کشور و جنگ تحمیل کرد.
وظایف رهبر در قانون أساسی تعریف شده است. در قصیهی برجام تمام سران مملکت مطالبهی برجام را داشتند ولی رهبر مخالف بود. نمیتوانست ایشان به آنان "نه" بگوید. فرمود من راضی به این کار نیستم ولی اگر شما تمایل و إصرار دارید، بفرمایید بروید مذاکره کنید و در إدامه دفاع تمام قد و حمایت کامل از دولت کردند.
از طرف دیگر در هر سازمانی و ارگانی و إدارهای، کوچک باشد یا بزرگ، بازرسی و حراست و نهادهای مشابه وجود دارند، وزارت إطلاعات و سازمان بازرسی کل کشور و قوهی قضاییه وجود دارند. به جای اینکه نقص هر سازمانی از رییس آن مطالبه شود، فلش حمله را به سمت رهبری نشانه گرفتهاند.
حضرت علی(ع) برای اینکه مردم بفهمند و بدانند که مذاکره با معاویه فایده ندارد، تن به حکمیت دادند. حضرت علی(ع) به ترتیب دو نماینده از سوی خود برای مذاکره فرستادند، ولی آنان قبول نکردند و گفتند؛ حتما فلانی را بفرست و ایشان مجبور به قبول شد. بعدها که فساد حکمیت معلوم شد، با پررویی تمام و مطالبهگری وقیحانه، همان کسانی که حضرت را مجبور کرده بودند، یقهی علی(ع) را گرفتند که چرا رضایت داده بودی و باید مخالفت قطعی میکردی (فرقهی نهروانیان و قرآن بر سرنیزه و جنگ خوارج پیش آمد).
در طول إسلام، هر جا که تقابل بین إرتقای فهم مردم و چیز دیگری بوده است، این فهم مردم بوده که بر هر چیزی مقدم شده است حتی بر جان إمام معصوم. حکمت و فلسفهی دین إسلام بر تشخیص راه درست است به هر قیمتی.
در کربلآء از طفل شش ماهه تا پیرمرد نود ساله و از سفیدپوست تا سیاهپوست و از عرب تا غیر عرب و از مسلمان تا مسیحی، شهید شدند تا فساد حکومت جور فهمیده شود.
مردم اگر نفهمیدند، علی خانهنشین و شهید میگردد.
مردم اگر نفهمیدند، حسین و یارانش نیز شهید میشوند.
مردم اگر نفهمیدند، پس از کربلا توبه میکنند و قیام توابین را شکل میدهند که یک هزارم کربلا تأثیر نداشت.
مردم اگر نفهمیدند، ولایتعدی بر إمام رضا(ع) تحمیل شده و شهید میشوند.
مردم اگر نفهمیدند، حکومت پادشاهی و دیکتاتوری بر آنان تحمیل میشود.
مردم اگر نفهمیدند، بنی صدر و مانندش إنتخاب شده و بهشتی و یارانش فحش خورده و شهید میشوند.
در زیارت إمام معصوم چنین میخوانیم؛ لِیَستَنقِذوا عِبادَک مِن ألجَهالَةِ (تو آمدهای تا مردم را از جهل و نادانی بیرون آورده و نجات دهی).
نعمت فهم و شعور، بالاترین نعمت است.
1 ماه پیش