ممنون دکتر قلیزاده ... خیر در متن اینطور گفته نشده که؛ آدم موفق شاید بتواند و شاید هم نتواند ... می‌گه؛ اگه نتونی حق با توئه (حتا اگر هم واقعا بتونه ولی نخواد انجام بده)(سلب وظیفه) و اگر هم بتونی بازم حق با توئه (حتا اگر هم واقعا نتونه ولی بخواد انجام بده)(تکلیف مالایطاق)

منظور این که هر کلامی بار معنایی خودش رو داره و لوازمی رو داره که باید به اون ملتزم بود ...

بله مگر اینکه اون فرد بگه؛ "می‌تونستم ولی نخواستم" ... دیگه اینجا بحث حق نیست و اون فرد باید تبعات تصمیمش رو ببینه ... ولی حق غیر از این بوده ... حق این بوده که باید نجاتش می‌داد نه اینکه بتونه و نکنه ... این غیر حقه ...

حق اینجا این بوده که؛ ایشون باید کمکش می‌کرده ولو اینکه إحتمال نتونستن براش بوده ...

مثالش مثل این می‌مونه که یه فرد شناگر لب دریا ایستاده و کسی در آب از او کمک خواسته، ولی کمکش نکرده چون فکر می‌کرده شاید شاید شاید نتونه کمکش کنه (شرایط هم کاملا عادی بوده) ... اونوقت آیا قاضی بهش می‌گه؛ "چون فکر می‌کردی که نمی‌تونستی، پس حق داشتی و نباید کمکش می‌کردی" ... ؟

مضافا اینکه در متن شعر، شاعر ظاهرا به کسی حق نداده. فقط گفته؛ می‌تونی بکن ... نمی‌تونی نکن ... (هرچند که در ضمن شعر، إلقای حق نهفته است) ... ولی در متن نثر صریحا می‌گه؛ اگر تو بتونی حق داری و اگر هم نتونی بازم حق داری ... به نظر شما که حقوقدان هستید و ضابطه‌ی منطقی دارید همچین چیزی می‌شه آیا؟

خب شاعر از کجا فهمیده که یه نفر که "نمی‌تونه"، حق باهاشه؟ شاید "می‌تونسته" ولی تنبلی کرده. پس حق باهاش نیست ... و در ضمنش همون که "می‌تونسته"، بازم حق باهاشه؟ شاید "نمی‌تونه" و توهم "تونستن" داره. پس بازم در این صورت حق باهاش نیست ...

قرآن کریم مَن عَمَلَ صالِحاً ... فَلَنُحیِیَنَّه حَیاةً طَیّبةً ... هرکه نیکوکار باشد ... او را به حیاة طیبة زنده خواهیم کرد ... (زندگی واقعی را در حیاة طیبه خواهد دید).

یعنی چی؟!!! شفاف سازی می‌فرمایید؟ من هرچی فکر می‌کنم آیه‌ی قرآن، حدیث براش پیدا کنم به ذهنم چیزی نمی‌سه ... پارادوکس داره ...

إمام علی علیه ألسلام: خُلِقتُم لِلبَقآءِ لا لِلفَنآءِ ... شما برای أبدیت آفریده شده‌اید و نه برای از بین رفتن ...