گفت‌وگوی علمی

محمدرضا رضایی

۱. ترم ۱ مجازی: ویژگی‌ها: دوره‌ی آزمایشی و سازگاری با آموزش آنلاین. مشکلات زیاد در اینترنت، نرم‌افزارها و تجهیزات. سردرگمی دانشجویان و اساتید در نحوه‌ی تدریس و ارزیابی. انگیزه‌ی اولیه بالاتر، چون دانشجویان تصور می‌کردند که این یک تغییر موقتی است. نتایج: مشارکت نسبتاً بالا، اما همراه با استرس و بی‌نظمی. سخت‌گیری بیشتر اساتید برای ایجاد نظم. مشکلات عدیده در امتحانات و تقلب گسترده. ۲. ترم ۲ مجازی: ویژگی‌ها: افزایش آگاهی و تجربه در نحوه‌ی استفاده از پلتفرم‌ها. دانشجویان و اساتید با روش‌های دور زدن سیستم‌های کنترلی آشنا شدند (تقلب، غیبت نامحسوس، شرکت غیرفعال در کلاس). کاهش جدیت در آموزش به‌دلیل عادی شدن شرایط. مشکلات در تعامل دانشجویان و کاهش یادگیری عمیق. نتایج: بسیاری از دانشجویان از فایل‌های ضبط‌شده استفاده کردند و کمتر در کلاس‌ها حضور فعال داشتند. برخی اساتید سخت‌گیری را کاهش دادند و امتحانات را ساده‌تر کردند. افت نسبی کیفیت آموزش نسبت به ترم ۱. ۳. ترم ۳ مجازی: ویژگی‌ها: اوج بی‌انگیزگی دانشجویان و اساتید. افزایش قابل توجه غیبت‌های غیررسمی (دانشجویان در کلاس حضور داشتند ولی توجهی نداشتند). استفاده بیشتر از روش‌های ارزیابی آسان‌تر مثل ارائه‌ها و پروژه‌های گروهی به‌جای امتحانات سخت. تأکید بیشتر روی حفظیات و تکالیف تکراری به جای یادگیری عمیق. نتایج: کاهش چشمگیر تعامل دانشجویان با اساتید و همکلاسی‌ها. افت یادگیری مفهومی و افزایش یادگیری سطحی. بسیاری از دانشجویان درس‌ها را فقط برای نمره می‌خواندند، نه برای فهم واقعی. برخی اساتید نیز کمتر سخت‌گیری کردند و مطالب را ساده‌تر ارائه دادند. آیا دانشجویان و دانش‌آموزان به مرور زمان تنبل‌تر شده‌اند؟ بله، اما این تنبلی بیشتر ناشی از شرایط آموزش مجازی است تا تغییر در شخصیت افراد. دلایل اصلی تنبل‌تر شدن دانشجویان و دانش‌آموزان: از بین رفتن تعامل حضوری: بدون تعامل رو در رو، انگیزه و مشارکت کاهش یافت. سهولت دسترسی به منابع آماده: دانشجویان بیشتر به خلاصه‌ها، فایل‌های ضبط‌شده و تقلب روی آوردند. ارزیابی‌های آسان‌تر: امتحانات مجازی کنترل سخت‌گیرانه‌ای نداشت، در نتیجه تلاش برای یادگیری کمتر شد. عادی شدن شرایط آموزش مجازی: در ابتدا این روش جدید بود و همه تلاش می‌کردند، اما در ادامه، انگیزه افت کرد. بنابراین، تنبلی دانشجویان بیشتر ناشی از تغییرات محیطی و ضعف سیستم‌های کنترلی بود، نه تغییر در شخصیت آن‌ها. آیا اساتید هم تنبل‌تر شدند؟ در بسیاری از موارد، بله! اما نه همه‌ی آن‌ها. دلایل کاهش کیفیت تدریس توسط اساتید: بی‌انگیزگی اساتید به دلیل کاهش تعامل مستقیم با دانشجویان. تکراری شدن روش‌های تدریس و استفاده از فایل‌های ضبط‌شده. کاهش بازخورد از دانشجویان، که باعث شد اساتید کمتر انرژی بگذارند. عدم اطمینان به سطح واقعی یادگیری دانشجویان، در نتیجه ساده‌تر کردن آموزش و امتحانات. البته برخی اساتید همچنان سخت‌گیر و پرانرژی باقی ماندند، اما اکثریت، به دلیل کاهش انگیزه‌ی دانشجویان، سطح مطالب را ساده‌تر کردند و حتی از تدریس مجازی خسته شدند. نتیجه‌گیری کلی: ترم ۱: انگیزه‌ی بالا، اما سردرگمی و مشکلات تکنیکی. ترم ۲: کاهش مشارکت و یادگیری سطحی. ترم ۳: افت شدید کیفیت یادگیری و افزایش تنبلی در دانشجویان و حتی برخی اساتید. دانشجویان و اساتید، هر دو تحت تأثیر فضای آموزش مجازی، تنبل‌تر شدند، اما این بیشتر به دلیل ضعف سیستم آموزشی و کاهش تعاملات حضوری بود. راه‌حل؟ ایجاد آموزش ترکیبی (حضوری + مجازی) با روش‌های ارزیابی بهتر و افزایش تعاملات واقعی.

برای ارسال پاسخ شوید.