با سلام من فکر میکنم لزوما شخصیت مثبت داستان انعکاسی از نویسنده نیست بلکه این امکان به صورت قوی وجود دارد که حتی در صورت واقعی بودن داستان خود نویسنده یک شخصیت خاکستری باشد و یا داستان روایتی از اطراف نویسنده باشد گاها پیش میاید که داستان روایتگر یک شخصیت بد است. پس لزومی نیست که حتما سایه نویسنده همیشه بر روی شخصیت مثبت باشد.

ضمن تشکر از شما دوست عزیز که در بحث شرکت کردید؛

شخصیت مثبت با شخصیت خوب متفاوت است. اگر ما به عنوان مخاطب از شخصیتی خوشمان نیاید، الزاما او شخصیت بدی نیست، و بر عکس، اما در فیلمنامه باید دید چه کسی بار مسوولیت اثبات پیام فیلم را بر عهده دارد. ما این فرد را شخصیت مثبت می شناسیم. از این نظر در بر پاشنه این شخصیت می‌چرخد، و چه بسا فیلمنامه نویس طرفدار او باشد، که به نظر من در اکثر مواقع هست. اگر فیلمنامه نویس، نتواند پشت شخصیت مثبت فیلمنامه‌اش بایستد، آن شخصیت محکمی از کار در نمی‌آید، اگر چه لزوما عکس این جمله صدق نمی‌کند.

گزاره نخست شما صرفاً یک فرض است و صرفاً در یکی از انواع فیلم مفرض گرفته می‌شود.

به هر حال چه این فرض را بپذیرید چه نپذیرید، فرمول مدّ نظر فرمولی شدیداً تعمیم داده شده است و ارزش شناختی ندارد امّا می‌تواند راهنمای شخصی سودمندی برای یک فیلمساز باشد. 

 ممنون آقای نصیر زاده عزیز

البته که این یک فرض است. اما این که تنها در نوعی از انواع فیلم صادق است، گمان نمی کنم درست باشد. آیا ما در مقام فیلمساز یا فیامنامه نویس ممکن است بدون هیچ پیش فرض ابتدایی به ساختن یک فیلم یا نگارش یک فیلمنامه اقدام کنیم؟ در بدترین شکل ممکن است تصمیم بگیریم برای این که ثابت کنیم هیچ فیلمی هیچ پیامی ندارد، این کار را شروع کنیم. اما به هر حال همین هم خودش نوعی پیام است. البته پیام فیلم یا فیلمنامه همواره یک جمله خبری نیست! بلکه ممکن است انتقالی از حس را هم مد نظر قرار داد. پس ابتدا به ساکن فیلم الزاما پیام دارد. حالا فرض دیگری را مطرح کنیم، ممکن است ما در مقام فیلمساز یا فیلمنامه نویس بخواهیم نظریه یا پیامی را نفی کنیم. این نفی نیز نوعی اثبات است. اثبات نفی یک موضوع، باز هم اثبات است. مثل برهان خلف!

پس اگر این مقدمه را بپذیریم، باید بپذیریم که فیلمنامه نویس یا فیلمساز قصد اثبات پیامی را دارد. او برای این کار از تمام یا بخشی امکانات موجود در مقوله فیلم استفاده می کند تا به هدف و مقصود دست یابد. از جمله این امکانات ایجاد شخصیت قهرمان در درام. این شخصیت اساسا بار اثبات پیام فیلم را به عهده دارد، یعنی همان چیزی که فیلمنامه نویس یا فیلمساز بر دوش گرفته است.

سلام

با توجه به انواع متفاوت فيلمنامه بسته به شخصيت محور يا ماجرا محور بودن آن و با توجه به وجود ضدقهرمان هاي معاصر كه إلزاماً به أصول اخلاقي زمان خود معتقد نيستند ( Antihero    و نه Antagonist) بنابراين فرض معادله مورد نظر در تمامي انواع فيلمنامه قابل تعميم نيست 

سلام و متشکرم خانم معقولی

دو تا نکته مهم هست.

اول این که الزاما شخصیت مثبت قهرمان نیست، بلکه ممکن است شخصیت مکمل بار اصلی شخصیت مثبت را به دوش بکشد. مثل بسیاری از فیلم های بهرام بیضایی که سعی می شود نفر دوم داستان به پیشبرد قصه بپردازد. و بار اثبات پیام فیلم را در بالاترین حد خود به عهده داشته باشد..

دوم این که شخصیت مثبت، الزاماً پایبند به اصول اخلاقی نیست. اصول اخلاقی ممکن است هدف اصلی فیلمنامه نباشد و به هر صورت شخصیت مثبت مسئولیت اثبات پیام را بر عهده داشته باشد. پس شخصیت مثبت معلوم نیست همواره در تمامی فیلم ها شخصیت خوبی باشد، چرا که شخصیت مثبت در نسبت با پیام فیلم معنا پیدا می کند..

اتفاقا از همین جاست که فرمول ارائه شده، میدان پیدا می کند. فیلمی که در اثبات پیام بد و غیر اخلاقی ای تلاش می کند، و این مهم را از طریق شخصیت مثبت پیگیری می کند. این مأموریت از جانب فیلمنامه نویس است که به وی واگذار می گردد.

شخصیت های مناسب شغل فیلمنامه نویسی

زنده باد خود پرسش بسیار زیبا بود؛ گویی از داستان به بیرون نگاه میشد. سپاس