با سلام من فکر میکنم لزوما شخصیت مثبت داستان انعکاسی از نویسنده نیست بلکه این امکان به صورت قوی وجود دارد که حتی در صورت واقعی بودن داستان خود نویسنده یک شخصیت خاکستری باشد و یا داستان روایتی از اطراف نویسنده باشد گاها پیش میاید که داستان روایتگر یک شخصیت بد است. پس لزومی نیست که حتما سایه نویسنده همیشه بر روی شخصیت مثبت باشد.

ضمن تشکر از شما دوست عزیز که در بحث شرکت کردید؛

شخصیت مثبت با شخصیت خوب متفاوت است. اگر ما به عنوان مخاطب از شخصیتی خوشمان نیاید، الزاما او شخصیت بدی نیست، و بر عکس، اما در فیلمنامه باید دید چه کسی بار مسوولیت اثبات پیام فیلم را بر عهده دارد. ما این فرد را شخصیت مثبت می شناسیم. از این نظر در بر پاشنه این شخصیت می‌چرخد، و چه بسا فیلمنامه نویس طرفدار او باشد، که به نظر من در اکثر مواقع هست. اگر فیلمنامه نویس، نتواند پشت شخصیت مثبت فیلمنامه‌اش بایستد، آن شخصیت محکمی از کار در نمی‌آید، اگر چه لزوما عکس این جمله صدق نمی‌کند.

گزاره نخست شما صرفاً یک فرض است و صرفاً در یکی از انواع فیلم مفرض گرفته می‌شود.

به هر حال چه این فرض را بپذیرید چه نپذیرید، فرمول مدّ نظر فرمولی شدیداً تعمیم داده شده است و ارزش شناختی ندارد امّا می‌تواند راهنمای شخصی سودمندی برای یک فیلمساز باشد. 

 ممنون آقای نصیر زاده عزیز

البته که این یک فرض است. اما این که تنها در نوعی از انواع فیلم صادق است، گمان نمی کنم درست باشد. آیا ما در مقام فیلمساز یا فیامنامه نویس ممکن است بدون هیچ پیش فرض ابتدایی به ساختن یک فیلم یا نگارش یک فیلمنامه اقدام کنیم؟ در بدترین شکل ممکن است تصمیم بگیریم برای این که ثابت کنیم هیچ فیلمی هیچ پیامی ندارد، این کار را شروع کنیم. اما به هر حال همین هم خودش نوعی پیام است. البته پیام فیلم یا فیلمنامه همواره یک جمله خبری نیست! بلکه ممکن است انتقالی از حس را هم مد نظر قرار داد. پس ابتدا به ساکن فیلم الزاما پیام دارد. حالا فرض دیگری را مطرح کنیم، ممکن است ما در مقام فیلمساز یا فیلمنامه نویس بخواهیم نظریه یا پیامی را نفی کنیم. این نفی نیز نوعی اثبات است. اثبات نفی یک موضوع، باز هم اثبات است. مثل برهان خلف!

پس اگر این مقدمه را بپذیریم، باید بپذیریم که فیلمنامه نویس یا فیلمساز قصد اثبات پیامی را دارد. او برای این کار از تمام یا بخشی امکانات موجود در مقوله فیلم استفاده می کند تا به هدف و مقصود دست یابد. از جمله این امکانات ایجاد شخصیت قهرمان در درام. این شخصیت اساسا بار اثبات پیام فیلم را به عهده دارد، یعنی همان چیزی که فیلمنامه نویس یا فیلمساز بر دوش گرفته است.

سلام

با توجه به انواع متفاوت فيلمنامه بسته به شخصيت محور يا ماجرا محور بودن آن و با توجه به وجود ضدقهرمان هاي معاصر كه إلزاماً به أصول اخلاقي زمان خود معتقد نيستند ( Antihero    و نه Antagonist) بنابراين فرض معادله مورد نظر در تمامي انواع فيلمنامه قابل تعميم نيست 

سلام و متشکرم خانم معقولی

دو تا نکته مهم هست.

اول این که الزاما شخصیت مثبت قهرمان نیست، بلکه ممکن است شخصیت مکمل بار اصلی شخصیت مثبت را به دوش بکشد. مثل بسیاری از فیلم های بهرام بیضایی که سعی می شود نفر دوم داستان به پیشبرد قصه بپردازد. و بار اثبات پیام فیلم را در بالاترین حد خود به عهده داشته باشد..

دوم این که شخصیت مثبت، الزاماً پایبند به اصول اخلاقی نیست. اصول اخلاقی ممکن است هدف اصلی فیلمنامه نباشد و به هر صورت شخصیت مثبت مسئولیت اثبات پیام را بر عهده داشته باشد. پس شخصیت مثبت معلوم نیست همواره در تمامی فیلم ها شخصیت خوبی باشد، چرا که شخصیت مثبت در نسبت با پیام فیلم معنا پیدا می کند..

اتفاقا از همین جاست که فرمول ارائه شده، میدان پیدا می کند. فیلمی که در اثبات پیام بد و غیر اخلاقی ای تلاش می کند، و این مهم را از طریق شخصیت مثبت پیگیری می کند. این مأموریت از جانب فیلمنامه نویس است که به وی واگذار می گردد.

شخصیت های مناسب شغل فیلمنامه نویسی

زنده باد خود پرسش بسیار زیبا بود؛ گویی از داستان به بیرون نگاه میشد. سپاس

این معادله که قهرمان (شخصیت مثبت) = فیلمنامه = فیلمنامه‌نویس را صحیح بدانیم یا خیر، بستگی به چگونگی تفسیر و ساختار داستان در فیلمنامه دارد. تحلیل معادله: قهرمان (شخصیت مثبت): در اکثر فیلم‌ها و داستان‌ها، قهرمان شخصیت اصلی است که با چالش‌ها و موانع مواجه می‌شود و در نهایت به نوعی تحول یا موفقیت دست می‌یابد. این شخصیت معمولاً ویژگی‌هایی دارد که مخاطب با آن‌ها همذات‌پنداری می‌کند. فیلمنامه: فیلمنامه در واقع ساختار کلی داستان است که شخصیت‌ها، کنش‌ها و تحولات را مشخص می‌کند. در فیلمنامه، فضا، موقعیت‌ها و اتفاقات نیز تعریف می‌شود و این ویژگی‌ها برای شکل‌گیری داستان بسیار مهم هستند. فیلمنامه‌نویس: فیلمنامه‌نویس شخصی است که این ساختار و داستان را خلق می‌کند. او با طراحی شخصیت‌ها، دیالوگ‌ها و توصیف موقعیت‌ها، به داستان جهت می‌دهد و قهرمان را در مسیر داستان قرار می‌دهد. آیا معادله صحیح است؟ در یک سطح کلی، می‌توان گفت که فیلمنامه‌نویس شخصیتی است که فیلمنامه را به وجود می‌آورد و در نهایت، این فیلمنامه است که قهرمان داستان را شکل می‌دهد. اما این معادله به هیچ‌وجه به طور کامل و دقیق منعطف نیست، زیرا هر یک از اجزای آن نقشی متفاوت در شکل‌گیری یک اثر دارند. قهرمان (شخصیت مثبت): شخصیت قهرمان ممکن است به گونه‌ای طراحی شود که از نظر فیلمنامه‌نویس به یک پیام خاص برسد، اما شخصیت‌پردازی و ویژگی‌های او تنها بخشی از داستان و ساختار فیلمنامه هستند. فیلمنامه: فیلمنامه نه تنها شامل شخصیت‌ها، بلکه شامل رخدادها، فضاها و توالی داستان است که در کنار دیگر عناصر باید پیام یا موضوع اصلی داستان را بیان کند. بنابراین فیلمنامه تنها یک ساختار کلی است که در آن قهرمان و دیگر شخصیت‌ها نقش‌های خود را ایفا می‌کنند. فیلمنامه‌نویس: نویسنده در فرآیند خلق داستان و شخصیت‌ها، به‌طور غیرمستقیم در طراحی شخصیت قهرمان دخالت دارد. با این حال، فیلمنامه‌نویس بیشتر از آن که به صورت مستقیم قهرمان را در قالب یک پیام خاص قرار دهد، از طریق طراحی داستان و موقعیت‌ها این شخصیت را به شکلی پویا و منطقی در برابر چالش‌ها و تحولات قرار می‌دهد.

نتیجه‌گیری: اگرچه در برخی مواقع می‌توان این معادله را در سطحی عمومی به‌طور نسبی درست دانست، اما از نظر ساختاری و مفهومی، نمی‌توان گفت که قهرمان، فیلمنامه و فیلمنامه‌نویس دقیقاً یکسان هستند. این سه جزء به‌طور جداگانه و مستقل از هم وجود دارند و با هم در تعامل‌اند، اما به هیچ وجه به صورت یک معادله‌ی کاملاً هم‌تراز در نظر گرفته نمی‌شوند.