درود بر شما نیازی به این مقایسه ها و استنباط های نادرست نیست. کافی است مطالعاتی در حوزه توسعه سیاسی و شاخصه های مربوطه داشته باشید و نظر محققانه ارائه دهید. بدون تحقیق که نمی توان نظر داد. حتی یک نفر صاحب نظر نمی توانید پیدا کنید که در مورد عقب ماندگی ایران در حوزه توسعه سیاسی تردیدی داشته باشد. قدم اول در درمان، تشخیص بیماری است . حالا بیماری که منکر بیماری خویش ( با وجود تشخیص متخصصین مربوطه ) است هیچ امیدی به علاجش نیست.

اهل تحقیق شایسته است که به چیستی ، چرایی و چگونگی موضوع توجه مبذول دارند .اول باید به تعریف روانشناختی از عزت نفس توجه کرد . سپس شرایط تحقق / عدم تحقق عزت نفس در فرد و جامعه را بررسی کرد . و در نهایت اثرات و نتایج مربوطه را برای هر دو حالت ( تحقق / عدم تحقق ) در فرد و جامعه ملاحظه نمود . و آنگاه به قضاوت پرداخت . ریشه یابی و کشف بیماری در فرد و جامعه و همچنین ارائه راه حل و درمان یک وظیفه است حالا ممکن است بیمار را خوش آید یا ناخوش . در این زمینه می توان به نظریات هارولد لاسول ، آبراهام مزلو ، کارل راجرز ، دکتر علی محمد ایزدی ، دکتر حسن نرافی ، دکتر محمود سریع القلم و...مراجعه کرد .