با عرض سلام و احترام فعالیت های گروه جهادی در زمینه ارائه خدمات امدادی ، اهدای مواد غذایی و بسته های ارزاق ، خدمات آموزشی و به صورت کلی در تمام زمینه ها می باشد

با عرض سلام و احترام خدمت شما از طریق پشتیبانی کارت با شماره 09331301400 در پیام رسان واتساپ پیگیری بفرمائید

امکانات ضعیف سامانه آموزش مجازی و مشکلات مکرری که برای دانشجویان ایجاد کرده

در پاسخ به سئوال ابتداء بايد متذكر شد كه: هم استعمال «آمنوا» در «يا ايها الذين آمنوا» و هم استعمال «آمنتم»، از نظر نحوي صحيح است. امّا چرا قرآن از «آمنوا» استفاده كرده است؟
سعد الدين تفتازاني مي نويسد: «برخي به اشتباه در مورد اين عبارت قرآن چنين پنداشته اند كه علت استفاده از لفظ «آمنوا» (به صيغه غايب) به جاي «آمنتم» (به صيغه مخاطب)، التفات از خطاب به است يعني در عبارت «يا ايها الذين آمنوا» در كلام از صيغه مخاطب به صيغه غايب ، انتقال روي داده است كه يكي از لطايف علم معاني است. در حالي كه در اين عبارت التفات روي داده و استعمال آمنوا به صيغه غايب طبق قاعده نحوي است.»(1)
قاعده نحوي درحالت كلي اين است كه در عبارت «يا ايها الذين آمنوا» ضميري كه از جمله صله «آمنوا» به موصول (الذين) بر مي گردد هم مي تواند به صورت غايب باشد يعني صله را به صورت «آمنوا» بياوريم و هم مي تواند به صورت مخاطب باشد يعني جمله صله را مي توان به صورت «آمنتم» هم آورد، (در آمنوا ضمير واو كه براي صيغه جمع مذكر غايب است به «الذين» و در «آمنتم» ضمير «تم» كه مربوط به صيغه جمع مذكر مخاطب است به «الذين» بر مي گردد). امّا استعمال حالت اول يعني صيغه غايب در كلام عرب بيشتر است.
ابن هشام در بحث «الاشياء التي يحتاج الي الربط» مي نويسد:
«استعمال غالب و اكثري عرب به صورت «أنت الذي فعل» يعني با صيغه غايب است و «أنت الذي فعلت» يعني صيغه مخاطب كمتر استعمال مي شود امّا با اين وجود خلاف قاعده نيست.(2)
به همين دليل استعمال به صيغه مخاطب در عباراتي چون دعاي امام حسين ـ عليه السلام ـ در روز عرفه: «أنت الذي أنعمت، أنت الذي أحسنت...»(3) و يا شعر شاعر كه مي گويد:
« أنت الذي اخلفتني ما وعدتني : و أشلمت بي من كان فيلا يلوم»(4)
صحيح است و خلاف قاعده نيست امّا اين گونه كمتر در كلام عرب استعمال شده است.
بنابراين قرآن نيز در عبارت «يا أيها الذين آمنوا»، طبق قاعده نحوي و استعمال اكثري آن در كلام عرب، از صيغه غايب يعني «آمنتم» استفاده كرده است.

پاورقی:

1. تفتازاني، سعد الدين، مختصر المعاني، قم، دارالفکر، چاپ هشتم، 1383ش، ص78.
2. ابن هشام الأنصاري المصري، مغني اللبيب عن کتب الاعاريب، بيروت، داراحياء التراث العربي، چاپ اول، 2001م، ج2، ص146.
3. شيخ عباس قمي، مفاتيح الجنان، دعاي امام حسين(ع) ، در روز عرفه.
4. مغني اللبيب عن کتب الاعاريب، همان، ج2، ص146.

منبع: نرم افزار پاسخ - مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات    

جهت توضیح این موضوع این نمونه توجه فرمائید 

از جمله آیاتی که دلالت بر امامت و خلافت حضرت امام علی(ع) بعد از پیامبر گرامی اسلام(ص) می‌کند، آیه ولایت است. خداوند در این آیه شریفه می‌فرماید: «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُون‏»؛

ولىّ شما، تنها خدا و پیامبر او است و کسانى که ایمان آورده‌اند؛ همان کسانى که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند. در شأن نزول این آیه شریفه هم از طریق اهل سنت و هم شیعه نقل شده است که این آیه درباره حضرت امام علی(ع) نازل شده است.
یکی از شبهه‌هایی که بر این آیه وارد شده این است که چرا «ألَّذینَ آمَنوا» به صورت جمع آمده در حالی‌که حضرت علی(ع) یک نفر بیشتر نیست؟
یکی از پاسخ‌ها این است که برخی از قرائن و شواهد نشان می‌دهد که علت جمع آمدن این عبارت، برای این است که این حکم، شامل دیگر امامان نیز بشود؛ یعنی این حکم به صورت کلی ذکر شده است. دلیل این سخن آن است که در آیه مذکور، به دلیل وجود کلمه «إنّما» در اول آیه، که برای حصر حکم نسبت به موضوع آمده، «ولایت» از آن جهت که ولایت است، منحصر به خدا، پیامبرش و «ألُّذینَ آمَنوا»؛ یعنی همه امامان(ع) شده است. هرچند بخش پایانی آیه به جهت این‌که در رکوع انگشتر به فقیر داد، در شأن امام علی(ع) می‌باشد. اما همان ولایتی که برای حضرت علی(ع) وجود دارد، در امامان بعد از او نیز وجود دارد. شاهد قرآنی این مدعا، آیه «اولی ‌الامر» است. خداوند در این آیه می‌فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم‏»؛

 ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا پیروی کنید. همچنین از پیامبر و صاحبان امر، اطاعت کنید. این آیه که اطاعت از خدا و پیامبرش را مطرح کرده، در کنار پیامبر افرادی را به عنوان «اولی ‌الأمر» نام برده که همانند پیامبر(ص) باید از آنان اطاعت شود. این آیه نشان می‌دهد کسانی که بعد از پیامبر بر مردم ولایت دارند، بیش از یک نفراند. از این‌رو؛ وقتی از امام باقر(ع) پرسیده شد که آیا آیه ولایت درباره حضرت علی(ع) نازل شده، فرمود: «علیٌّ مِنَ المُؤمِنینَ»؛

 یعنی حضرت علی(ع) یکی از آن افرادی است که به عنوان «ألَّذینَ آمَنوا» ذکر شده‌اند. همچنین امام صادق(ع) در توضیح این آیه فرمودند: «إِنَّمَا یَعْنِی أَوْلَى بِکُمْ أَیْ أَحَقُّ بِکُمْ وَ بِأُمُورِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ وَ أَمْوَالِکُمُ‏ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا یَعْنِی عَلِیّاً وَ أَوْلَادَهُ الْأَئِمَّةَ ع إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ ثُمَّ وَصَفَهُمُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ‏ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُم‏ راکِعُون...‏»؛

 منظور از اولی بودن این است که در امورتان و حتی درباره خودتان و اموالتان، بر شما ولایت دارد. و منظور از «کسانی که ایمان آورده‌اند» علی و فرزندانش، است. آنها امام هستند تا روز قیامت. سپس خدا آن امامان را این طور توصیف کرده که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند.

با عرض سلام و احترام

بخش دوم »»

با عرض سلام و احترام

اند.

بخش دوم »»

برنامه ریزی مشارکتی شامل انجام برنامه ریزی با مشارکت افراد می باشد . این افراد می توانند با توجه به موضوع و زمینه کار طیف وسیعی از ذینفعان مختلف را شامل شوند. بر این اساس می توان برنامه ریزی شهری با رویکرد مشارکتی را مشارکت شهروندان در ایجاد، اصلاح و اداره محله و محیط مسکونی خودشان دانست.

۲٫۶٫ ضرورت نیاز به برنامه ریزی شهری با رویکرد مشارکتی :

دلایل متعددی برای نیاز به مشارکت شهروندان در برنامه ریزی و مدیریت شهر ها وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از :

الف : امکانات محدود دولت ها در تامین منابع مالی و نیروی انسانی برای ارائه خدمات در سطوح محلی.

ب : جلوگیری از نا همخوانی برنامه ها با شرایط محلی، تناسب بین نیاز ها و ماهیت امکانات ارائه شده که پیامد آن استفاده ی مناسب از امکانات و به هدر نرفتن منابع است.

پ : گسترش ارزش های فرهنگی که هنجار های برابری و مردم سالاری را تقویت می کند و به افزایش مشارکت شهروندان می انجامد.

ت : افزایش پیچیدگی روابط در شهر ها، امکان اداره امور انفرادی و آمرانه را از میان برده است.

۳٫۶٫ اصول برنامه ریزی شهری با رویکرد مشارکتی :

در هر پروژه مشارکتی، باید بهبود و ارتقاء کیفیت محیطی ساکنان فعلی محل، به عنوان یک اصل مورد پذیرش برنامه ریزان باشد.

تقدم خواسته ها، علایق و منافع مردم ساکن در محل یا مردمی که برنامه ریزی برای آنها صورت می گیرد.

تعیین اهداف، سیاست ها، و چارچوب های برنامه ریزی با توافق مردم.

تقبل هزینه های مشارکت توسط برنامه ریزان و مسئولین پروژه

اصلاح کیفیت تصمیم گیری یا دادن فرصت به تک تک شهروندان برای بیان خواسته های خود.

· ایجاد بستری برای نزدیکی انسانها با یکدیگر، از طریق افزایش تعاملات اجتماعی؛

برنامه ریزی فضایی به مطلوبترین و پایدارترین شکل، با بهره گیری از مشارکت مردمی؛

ارتقای کیفیت محیطی؛

توانمند کردن مردم به در دست گرفتن سرنوشت خود و مشارکت در طرح ها؛

افزایش میزان رضایت عمومی از فضای زندگی.

4.6. اهداف برنامه ریزی شهری با رویکرد مشارکتی :

۵٫۶٫ راهبرد های برنامه ریزی شهری با رویکرد مشارکتی :

با توجه به اهداف فوق، راهبرد هایی که بتواند نظامی مناسب برای رسیدن به این اهداف و تدوین طرحی مشارکتی، تدارک ببیند ارائه می شود.

حمایت از شوراها و انجمن های محلی و تسهیل فعالیت آنها؛

مبتنی کردن فرآیند شناخت وضع موجود، تشخیص نیازها و اولویت ها بر روش های مشارکتی؛

شناسایی گروههای اصلی ذی نفوذ در جریان تصمیمات محلی، برقراری ارتباط نزدیک و مستمر با آنها و لحاظ کردن آرائشان در برنامه ریزی؛

شناسایی و تعدیل اختلاف نظرهای موجود بین بهره وران از طریق گفتگوی فعال بین همه ی طرف ها؛

تبادل اطلاعات بین همه طرف ها به صورت فعال، همه جانبه و مداوم؛

تنظیم خط مشی های کلی برنامه ریزی که مورد توافق همه ی بهره وران می باشد؛

ثبت تعهدات همه ی طرف های مشارکت کننده به طور شفاف و مشخص کردن سازو کاری برای تضمین عمل به تعهدات؛

تدوین سازو کار نظارت بر طرح از جانب شهروندان؛

ایجاد ساز و کاری برای همکاری مستمر و فراگیر اهالی در فرآیند اجرا؛

پیش بینی سازوکار حل اختلافات در هر مرحله از طرح، از طریق مشخص کردن هیات داوری و حل اختلافات، که مورد وثوق همه بهره وران می باشد.

6.6. معیارهای عملیاتی برنامه ریزی شهری با رویکرد مشارکتی :

در این بخش با توجه به اهداف و راهبرد ها به ارائه معیارهای عملیاتی و کاربردی برای برنامه ریزی پرداخته می شود. این معیارها اغلب خصلت کالبدی دارند؛

تقویت کاربری ها ی تجاری و خدماتی در مقیاس محلی؛

تنوع بخشی به کاربری های موجود متناسب با نیازها و خواسته های اهالی؛

تنظیم شبکه ی معابر به نحوی که دسترسی های سواره محلی با سرعت پایین را تقویت کرده و دسترسی های سواره عبوری را کاهش دهد؛

تقویت کانون های اجتماعی و مراکز فعال و پویا در محله؛

ایجاد راسته های پیاده بین کانون ها و مراکز محله؛

هماهنگ کردن ضوابط شهرسازی؛ مانند تراکم، حداقل تفکیک قطعات و سطح اشغال، متناسب با نیازها و توانایی مالی ساکنین؛

ایجاد و تقویت فضاهای عمومی، به منظور تقویت تعاملات اجتماعی و هویت مدنی و محلی؛

استفاده از زمین های بایر و بلا معارض محله، برای خدمات و فضاهای عمومی مانند میدان، زمین بازی، پارک محلی، مسجد، سالن اجتماعات، سالن ورزشی، سالن نمایش و مانند آنها.