- إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَىٰ أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّىٰ يَسْتَأْذِنُوهُ. - إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ. - إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ. - إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ.

سلام ... باید هر روز از سایت خارج شوید تا ورود مجدد شما شامل إمتیاز مربوطه شود ... موفق باشید ...

- ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُم. - لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ ... وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ. - لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُم. - لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ. - فانکحوا ... إِنْ يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَ اللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ. - نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُم. - مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَة. - وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَايَحْتَسِبُ. - وَ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ.

- "گذار" از ریشه‌ی گذاشتن به معنی قرار دادن است. همانند گذاشتن شی و یا جسمی در محلی. مثل گذاردن میوه دریخچال. - "گزار" از ریشه‌ی "گزاردن "به معنای انجام دادن فعلی است. مانند "گزاردن نماز "، به معنی به جای آوردن و انجام دادن فعل نماز. - أما "سپاسگزار" از کلمه‌ی سپاس + گزار (که در أصل گزارنده بوده و در اثر کثرت استعمال و زیبایی این صفت فاعلی مرکب آخرش (نده)، افتاده و به صفت فاعلی مرکب مرخّم تبدیل شده. سپاسگزار = سپاس و شکرکننده و انجام دهنده‌ی فعل و کار تشکر. در حالی‌که اگر بنویسیم "سپاسگذار" از ترکیب "سپاس" + گذار (که در اصل گذارنده بوده و "نده" از آخرش حذف شده و به سپاسگذار تبدیل شده)، که در این صورت معنا می‌شود؛ سپاس و تشگر قراردهنده و تشگرگذارنده و یا کسی که تشکر را می‌نهد و پر واضح است که معنای درستی از آن فهم نمی‌شود و غلط است. نتیجه اینکه سپاسگذارم "غلط" است و سپاسگزارم "درست" است. از توجه شما "سپــاسگــــزارم" ...

حسادت أمری نفسانی و شخصی است ... تا زمانیکه نمود بیرونی نداشته باشد و مزاحمتی برای کسی نداشته باشد، أمری بین فرد و خدای خودش هست ... همانند نیت پلید که دقیقا در نفس أثر خواهد داشت ولی ضررش برای خود فرد است و نه برای دیگران ... حسادت هم همین‌گونه است و تنها فرد حسود است که ضرر می‌کند و نفس خود را پلید خواهد کرد ... وإلا ضرری برای دیگران نخواهد داشت ... لذا بازخواستی از نظر حق‌ألناس نخواهد داشت مگر اینکه ضرری به کسی برساند ...

یادش بخیر خواهرمون، پاره‌ی تن‌مون و جگر گوشه‌مون (بحرین) رو یه نفر به نمایندگی از طرف همه فروخت و گفت؛ "بحرین وقت شوهر دادنش بود" ... و ألبته دو زارهم بهش ندادن ...

آی گفتی "خاک نداد" ...‌ أولین جنگی که در کل تاریخ ایران رخ داد، ولی یگ وجب تاراج نرفت ...

دلیلش همان چیزی است که در اینجا نگاشته‌اند ... یعنی ( ) سکوت ... یعنی ترجیح می‌دهند که جواب ندهند و لایک نیز نزنند ...

"داده‌های روانشناسی" مذکور "زرد" است ...

بخشی از این تاریکیها، کسانی هستند که دوروبر ما هستند ... روشن شدن در برابر اینان، دوری کردن از اینان است. مَن هانَت علیه نفسُه، لاتأمَن شرُّه ... آنکه برای خودش إحترامی قآئل نیست، از شرش در أمان نخواهی بود ...