- إیراد دوم (بانک با چه انگیزه‌ای وام بدهد؟) را می‌توان اینطور جواب داد؛ که از محل انباشت سرمایه نزد بانک.

بانکها تمامی موجودی خود را وام نمی‌هند و با بخش أعظم آن، خودشان و راساً (بدون دخالت مشتری) تجارت می‌کنند.

- أکثریت سودهایی که از طریق بانکها پرداخت و یا دریافت می‌شود در قالب عقود إسلامی است و هیچ منعی در دریافت و یا پرداخت سود (حتی در شرایطی با تعیین نرخ سود) نیست.

- در عقود جاری در معاملات (مانند مضاربه و مساقات و مزارعه و غیرهم)، که فعالیت إقتصادی انجام می‌شود، می‌توان شرط إزدیاد را (به أقسام مختلف آن) قرار داد. (تفصیل این مطلب در تمامی رسآئل مراجع، باب مضاربه مذکور است و تقریبا متفق‌ألقول هستند).

- أخذ کارمزد از فعالیتهای بانکی بر أساس توافق است و پیشنهادی از سوی "مجری" (بانک)، به "عامل" (مشتری) است.

ضمن تشکر، مطالبی چند معروض می‌شود

- تعریف ربا در متون إسلامی با تعریف جاری در إقتصاد فعلی، تفاوت ماهوی دارد.

- به طور خلاصه؛ ربای حرام آن است که فردی نیازمند برای رفع حاجت خود، از کسی که متمول است "مالی" را قرض بگیرد و فرد متمول شرط إزدیاد را بکند.

علیک سلام ... کلا خدماتش در ذیل است؛ https://my.isic.ir/dashboard/insurance https://my.isic.ir/company-registration/info1 https://my.isic.ir/dashboard/services https://my.isic.ir/dashboard/adviser https://my.isic.ir/dashboard/adviser/business https://my.isic.ir/projects https://my.isic.ir/dashboard/learning https://my.isic.ir/profile

رسول أکرم (صلی ألله علیه و آله و سلم): من إستَوا یَوماه فَهو مَغبونٌ ... هر کس که دو روزش مانند هم باشد، ضرر کرده است ...

- إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَىٰ أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يَذْهَبُوا حَتَّىٰ يَسْتَأْذِنُوهُ. - إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ. - إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ. - إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ.

سلام ... باید هر روز از سایت خارج شوید تا ورود مجدد شما شامل إمتیاز مربوطه شود ... موفق باشید ...

- ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُم. - لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ ... وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ. - لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُم. - لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ. - فانکحوا ... إِنْ يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَ اللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ. - نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُم. - مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَة. - وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَايَحْتَسِبُ. - وَ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ.

- "گذار" از ریشه‌ی گذاشتن به معنی قرار دادن است. همانند گذاشتن شی و یا جسمی در محلی. مثل گذاردن میوه دریخچال. - "گزار" از ریشه‌ی "گزاردن "به معنای انجام دادن فعلی است. مانند "گزاردن نماز "، به معنی به جای آوردن و انجام دادن فعل نماز. - أما "سپاسگزار" از کلمه‌ی سپاس + گزار (که در أصل گزارنده بوده و در اثر کثرت استعمال و زیبایی این صفت فاعلی مرکب آخرش (نده)، افتاده و به صفت فاعلی مرکب مرخّم تبدیل شده. سپاسگزار = سپاس و شکرکننده و انجام دهنده‌ی فعل و کار تشکر. در حالی‌که اگر بنویسیم "سپاسگذار" از ترکیب "سپاس" + گذار (که در اصل گذارنده بوده و "نده" از آخرش حذف شده و به سپاسگذار تبدیل شده)، که در این صورت معنا می‌شود؛ سپاس و تشگر قراردهنده و تشگرگذارنده و یا کسی که تشکر را می‌نهد و پر واضح است که معنای درستی از آن فهم نمی‌شود و غلط است. نتیجه اینکه سپاسگذارم "غلط" است و سپاسگزارم "درست" است. از توجه شما "سپــاسگــــزارم" ...

حسادت أمری نفسانی و شخصی است ... تا زمانیکه نمود بیرونی نداشته باشد و مزاحمتی برای کسی نداشته باشد، أمری بین فرد و خدای خودش هست ... همانند نیت پلید که دقیقا در نفس أثر خواهد داشت ولی ضررش برای خود فرد است و نه برای دیگران ... حسادت هم همین‌گونه است و تنها فرد حسود است که ضرر می‌کند و نفس خود را پلید خواهد کرد ... وإلا ضرری برای دیگران نخواهد داشت ... لذا بازخواستی از نظر حق‌ألناس نخواهد داشت مگر اینکه ضرری به کسی برساند ...