يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَاجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَةً. آیه‌ی فوق زمانی نازل شد که مردم نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله مى آمدند و با وى به گفتگوى زیاد مى‌پرداختند و پیامبر حیا می‌کردند که آنها را از نزد خود برانند ... خداوند آن‌ها را قبل از گفت و شنود با پیامبر به صدقه دادن به فقرآء أمر فرمود ... پس از نزول این آیه، أغنیآء دیگر با پیامبر گفت و شنود نمی‌کردند ... سپس آیه‌ی "أَأَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَتَابَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ" که رخصت در این أمر بود نازل شد. أمیرألمؤمنین فرمودند: پس از نزول آیه‌ی أول من چیزى داشتم که آن را ده درهم فروختم، و هر وقت که می‌خواستم با رسول خدا صلی الله علیه و آله بگفت و شنود بپردازم، یک درهم از آن را صدقه می‌دادم و بعد به گفتگو می‌پرداختم ... تا ده بار ... سپس آیه‌ی دوم نازل شد و آیه‌ی نخست را نسخ کرد و تکلیف آن از روی مسلمین برداشته شد ... هیچ کس به این آیه عمل نکرد جز من و خداوند به خاطر من به أمت تخفیف داد و از براى کسى قبل از من هم نازل نشد و نیز براى کسى بعد از من هم نازل نگردید ...