1.مالیات مالیات بر پول نقد 40 درصد مالیات بر تولید 0 درصد 2.حداقل حقوق حداقل حقوق کارگر معادل 600 دلار 3.تفاوت حقوق تفاوت حقوق متخصص ترین و بهترین جراح و پزشک با پرستار بدون سابقه کار تنها 20 درصد باشه و حقوق معلم از جراح 10 درصد بالاتر باشه و بالاترین حقوق یک شخص در کشور باشه و البته معلم اجازه هیچ کار دیگری به جز معلمی رو نداشته باشه حتی فعالیت در بورس 4.تعارض منافع کلیه سیاستمداران ، دولتمردان ، کارمندان در تمام سطوح باید قبل از استخدام تعهد کتبی در مورد رعایت قانون تعارض منافع بدن و در صورت رعایت نکردن کوچکترین موردی جریمه و یا اخراج بشن 5.بیمه پایه رایگان تمام مردم بیمه سلامت پایه ای رایگان داشته باشن نیازهای روزمره شون تقریبا با این بیمه برطرف بشه 6.حذف دلالی و واسطه گری تا جایی که امکان داشته باشه در جهت حذف واسطه گری و دلالی تلاش میکردم 7.خودرو ایران خودرو و سایپا و کلیه تجهیزات شون رو به دانشگاه های کشور واگذار میکردم و وارادات خودر رو با تعرفه بسیار کم و یا بدون تعرفه آزاد میکردم. 8.قوانین راهنمایی رانندگی اولین جریمه راهنمایی رانندگی باعث ابطال گواهینامه به مدت 6 ماه در صورت رانندگی بدون گواهینامه یا گواهینامه ابطال شده برای بار اول 3 ماه زندان و ...

دوست عزیز، آقای جاویدنیا احتمالاً این خواست شما، به دلیل کژکارکردهایی است که از حکومت‌های دینی دیده‌اید؛ حال آنکه این ضعف‌ها نه به دلیل «دینی بودن» حکومت، که عمدتاً به دلیل «ضعف اشخاص» است. اگر من مدرس یک دانشگاه هستم و عملکرد خوبی ندارم، نباید فلسفه وجودی «هیات علمی» را زیر سوال برد. اگر نگاهی تاریخی به حاکمیت ایران بیاندازید، در طی قرن ها، اصولاً یک حاکمیت دینی بوده است و حتی در قانون اساسی پیش از انقلاب نیز، مذهب رسمی شیعه اثنی عشری بوده و قوانین اصلی کشور (همچون قانون مدنی) مبتنی بر دین تدوین شده اند. اما اگر در طی تمام این قرن ها، شاهد آن عملکرد درخشان و در خور دین نبوده ایم، دلیل آن بهره نگرفتن صحیح از دین بوده است. بسیاری از دستورات صریح قرآنی وجود دارند که بسیاری از ما تا کنون حتی یک بار هم آن ها را نشنیده ایم و این دستورات، گره گشای مسائل زندگی فردی و اجتماعی ما هستند. پیامبر خدا (ص) در نهج الفصاحه، بسیاری توصیه های اخلاقی، اجتماعی و اقتصادی داشته اند. امام علی (ع) در نهج البلاغه، به صورت کامل ارکان یک حاکمیت عدالت مدار را ترسیم کرده و خود نیز در زمان کوتاه زمامداری، آن را اجرایی نموده است. مساله نقص دین نیست، بلکه نقص فهم ماست و شاید تنبلی ما، که زحمت آن را به خود نداده ایم ببینیم «دین» چه می گوید که بر اساس آن عمل کنیم و بالعکس، هر چه درست و غلط انجام داده ایم، به پای دین نوشته ایم!

بخش دوم: در خصوص اینکه می گویید «مواضع من حالت شعاری دارد و جمع علمی شعار را به عنوان گزاره نمی پذیرد». شعار به این معنایی که از شما در این متن حاصل شده، با توجه به معنای عمیق شعار و گزاره بدیهی است که گزاره به حساب نمی آید و من فکر می کنم شما معنای شعار و گزاره را نمی دانید و سنجیده نشده جمع علمی را از شعار جدا کرده‌اید چون جمع علمی اگر معنای گزاره و شعار را بجوید آن را می‌پذیرد مگر شما یک نفر خود جمع علمی باشید که تناقض است و برای بازار گرمی از کلمه جمع علمی سخن گفته باشید. هم گزاره و هم شعار معنای عمیقی دارند که شما در این جا صراحتا دچار تناقض شده اید چون هیچ کس نباید شعار را به این معنایی که شما گرفته اید به معنای گزاره بپذیرد چون گزاره محدوه دارد و این تعریف را نمی پذیرد و بدیهی است. من فکر می کنم شما خود را در لفظ گزاره و شعار غرق کردید و خود با شعار دادن بدون مغز دچار تناقض و خطای دید شدید. اما شعار فقط به معنای احساسات نیست، شعار به معنای معرف فکر و ایده هم هست که با این معنا، شعار گزاره به حساب می آید.به کار بردن و همراه کردن کلمه جمع علمی با خود علامت عدم مطالعه شما و فقط یک بازارگرمی نمایشی است نه دلیلی برای اثبات ادعاها و شعارهای شما. « و من فکر می کنم جمع علمی اهل جویندگی است و جمع علمی این سخن شما را نمی پذیرد».