زمانی که استعداد به سکوت پناه می برد ، آن لحظه فرهنگ در بحران است.

سکوت استعدادها، صدایی که فرهنگ_سازمان شما را ویران می‌کند. در یک محیط کاری وقتی افراد احساس کنند که نظرشان بی‌ارزش است و اهمیتی ندارد یا نگران از عکس العمل‌های منفی مدیران باشند، استعدادها به سکوت پناه برده و دیگر هیچ ‌وقت افراد نسبت به بیان و به اشتراک‌گذاری ایده‌های نو و خلاقانه تمایلی نخواهند داشت. به نظر من این سکوت، مانند سمّی است که آرام آرام فرهنگ سازمان را از درون فرسوده و مسموم نموده و در آخر موفقیت سازمان به آتش کشیده می‌شود. 💡اما برای جلوگیری از این بحران چه باید کرد؟ در این جا چند مورد از اقداماتی که می‌توان انجام داد تا فرهنگ سازمان را از بیماری و سم نجات داد در زیر بیان می‌کنم: ✅ ایجاد فضای باز و امن برای صحبت و بیان ایده‌ها: جلسات بازخورد منظم برگزار کنید که در آن هر فرد بدون ترس از قضاوت یا سرزنش بتوانند ایده‌ها و نظرات خود را بیان کنند. ✅پذیرش اشتباهات اعضای تیم به عنوان فرصت یادگیری: به تیم خود نشان دهید که اشتباهات بخش طبیعی فرآیند یادگیری مشروط به اینکه پس از بررسی اشتباهات، به جای سرزنش نکات مهم را با هم مرور کرده، به دنبال راه‌حل باشیم تا از تکرار آن جلوگیری شود ✅ قدردانی از تلاش‌ها و ایده‌ها: حتی ایده‌های کوچک یا ناقص باید مورد توجه قرار گیرند. این قدردانی به تیم انگیزه داده و باعث می‌شود افراد تمایل بیشتری برای اشتراک‌گذاری ایده‌های جدید پیدا کنند. ✅ارتباط شفاف و دوطرفه: مدیران باید به طور منظم با تیم خود ارتباط داشته و با گوش دادن به نظرات و پیشنهادات ایشان، فضای بازتری برای تعامل ایجاد کنند. ✅تشویق به خلاقیت و نوآوری: برنامه‌های تشویقی را برای ایده‌های نوآورانه طراحی نموده و این آزادی را بدهیم که خارج از چارچوب‌های معمول فکر کنند و ما هم در مقابل ریسک های معمول از ایشان حمایت می کنیم. ✅ساخت فرهنگ احترام و اعتماد: به هر فرد در تیم این احساس را بدهید که نظر و تلاشش مهم است. اعتماد و احترام متقابل، بنیان هر فرهنگ موفقی است. 💡تا فرهنگ در سلامت کامل نباشد، سازمان روی موفقیت را نخواهد دید. و من این جمله را همیشه تکرار می‌کنم: فرهنگ_همه_چیزاست. 5 ماه پیش