سنجش از دور

نقشه برداری مداوم در مقیاس بزرگ از ارتفاع تاج جنگل برای تخمین و گزارش محتوای کربن جنگل، تجزیه و تحلیل تخریب و احیای جنگل، یا مدل سازی متغیرهای اکوسیستم مانند زیست توده بالای زمین بسیار مهم است. در طول سال‌های گذشته، حسگر تشخیص نور و محدوده (LiDAR) که به‌طور خاص برای به دست آوردن اطلاعات ساختار جنگل، بررسی دینامیک اکوسیستم جهانی (GEDI) طراحی شده است، برای استخراج اطلاعات ارتفاع تاج پوشش جنگل در مناطق بزرگ استفاده شده است. با این حال، GEDI هیچ پوشش فضایی برای اکثر مناطق جنگلی در کانادا و سایر مناطق با عرض جغرافیایی بالا ندارد. از سوی دیگر، LiDAR فضایی به نام Ice, Cloud, and Land Elevation Satellite 2 (ICESat 2) یک پوشش جهانی ارائه می دهد اما به طور ویژه برای مطالعه اکوسیستم های جنگلی توسعه نیافته است. با این وجود، هر دو حسگر فضایی LiDAR اطلاعات مبتنی بر نقطه را به دست می‌آورند و تخمین ارتفاع تاج جنگل را از نظر مکانی پیوسته بسیار چالش برانگیز می‌سازد. این مطالعه عملکرد هر دو فضابرد LiDAR، GEDI و ICESat 2 را به همراه داده‌های ALOS 2 / PALSAR 2 و Sentinel 1 و 2 برای تولید نقشه‌های ارتفاع تاج پوشش پیوسته در کانادا برای سال 2020 مقایسه کرد. مجموعه داده کناری و LiDAR هوابرد (ALS) ) از یک کمپین ملی LiDAR برای ارزیابی دقت استفاده شد. هر دو نقشه ارتفاع تاج پوشش را در رابطه با داده های ALS بیش از حد تخمین زدند، اما GEDI عملکرد بهتری نسبت به ICESat 2 با میانگین اختلاف (MD) 0.9 متر و 2.9 متر و ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) 4.2 متر و 5.2 متر داشت. به ترتیب. با این حال، از آنجایی که هم GEDI و هم ALS در بیشتر جنگل‌های همی شمالی هیچ پوششی ندارند، ICESat 2 ارتفاع تاج بلندی را که برای این جنگل‌ها انتظار می‌رود بهتر از GEDI ثبت می‌کند. قطبش PALSAR 2 HV مهم ترین متغیر کمکی برای پیش بینی ارتفاع تاج پوشش بود، که پتانسیل بالای باند L را در مقایسه با باند C از Sentinel 1 یا داده های نوری از Sentinel 2 نشان می دهد. رویکرد ارائه شده در اینجا می تواند به صورت عملیاتی برای تولید نقشه های ارتفاع تاج پوشش سالانه مورد استفاده قرار گیرد. برای مناطقی که فاقد پوشش GEDI و ICESat 2 هستند. 1 سال پیش