به نام نامی دوست که هرچه هست و نیست از اوست.

دانشکده مهندسی کامپیوتر خارج از دانشگاه اصلی و در خیابان ملاصدرا قرار داره ، همین اول بگم اگر دانشجوی خوابگاهی هستید با توجه به آب و هوای شیراز واقعا عذاب آورترین موضوع کلاس ساعت  7:30 هست.

ساعت 7 اگر از خوابگاه بزنید بیرون، تا ساعت 7:15 میرسید درب ورودی دانشگاه اصلی ، از اونجا با دو کورس تاکسی درب دانشکده پیاده میشید ، یه 500 متری هم راه میرید تا برسید درکلاس و اونجا راحت بشینید چرت بزنید :)

من شخصا دوست داشتم فاصله خوابگاه تا کلاسم 5 دقیقه باشه ، یکی از هم اتاقی های من دانشجوی جامعه شناسی بود و من که میرسیدم درب دانشکده اونم تازه از خواب بیدار میشد یه آبی به موهاش میزد و لباسشو می پوشید میرفت سرکلاس :) ، اینکه من دانشکده ام از خوابگاه دور بود خیلی عذاب آور بود.

دانشکده کامپیوتر یه ساختمون 3 طبقه است ، طبقه اول که چند تا آزمایشگاه هست و یه کتابخونه باز ( کتاب هارو بردارید ببرید بخونید و بیارید. نیازی نیست چیزی تحویل بگیرید و . ..) با یه سالن بزرگ  که چند تامیز و صندلی هست که میتونید لب تاب تون رو روشن کنید و کاراتون رو انجام بدین و  غالبا دانشجوهای کارشناسی میرن اونجا ، خیلی جو خوبی داره ، بچه ها همه دور هم هستن ، بگو بخند زندگی ! می تونید اونجا بشینید pes بزنید،  یا در مورد فیلم و سریال های جدید اطلاعات تون رو به اشتراک بذارید و خیلی ها هم پروژه هاشونو با هم انجام میدن.

در کل احتمالا همه قبول دارن که دانشجوهای کارشناسی دانشکده مهندسی کامپیوتر  دانشگاه شیراز دانشجوهای فعال و خوبی هستن و من فک میکنم دلیل پیشرفت شون بخاطر همین جو دانشجوهای کارشناسی  و دور هم بودنشونه .  البته من  92 تا 95 اونجا بودم ، الان نمی دونم دقیقا چطوره.

فک میکنم برای مقطع کارشناسی دانشکده کامپیوتر  ایده آل باشه ، دانشجوهای زیادی هم از این دانشگاه به دانشگاه های برتر دنیا رفتن یا دانشگاه های شریف و تهران و امیرکبیر مقاطع بالاتر رو ادامه میدن.

طبقه دوم مخصوص دانشجوهای تحصیلات تکمیلی هست، هر دو تا استادی یه اتاق مشترک دارن که یه میز بزرگ وسط اتاق گذاشتن و من مقطع ارشد با آقای دکتر خونجوش بودم ، دانشجوهای هوش مصنوعی دکتر منصوری هم با ما توی همون اتاق بودن.

اینجا نمی خوام اساتید رو نقد کنم ، و هیچکدوم شون هم خوب یا بد  مطلق نیستن، ولی من از خیلی جهات از استادم راضی بودم، البته انتظارات بیشتری هم داشتم ، بذارید در مورد نحوه ی انتخاب استاد کارشناسی ارشد توی بخش کامپیوتر توضیح بدم که در واقع پایه ی پایان نامه شما هست. و بدون هیچ شک و شبه ای  شیوه ی دیکتاتور مآبانه ای هست که سعی کردن کمی منطق قاطی اون کنن ، چیزی که جو کلی بخش رو نشون میده.

فرض کن 12 نفر دانشجوی نرم افزار امسال قبول قبول شدن ، همون روز اول که میری دانشکده یه فرم میدن دستت که اولویت بندی اساتید رو مشخص کن ، یعنی باید 8 تا استاد هیئت علمی بخش رو از شماره 1 تا 8 بنویسی ، این خیلی موضوع مهمیه و تا اینجا کار فهمیدین که خیلی هم مسخره است.

بعد ملاک تخصیص دانشجو به استاد هم اینه که برای هر دانشجو براساس رتبه ارشد ، معدل کارشناسی و دانشگاه کارشناسی یه امتیاز میدن و هرکی امتیازش بالاتر باشه زودتر استادش مشخص میشه ، حالا شما فرض کن  امتیازت کمتر از هم رشته ای جدیدت شده و شما شدیدا علاقه مند هستی توی زمینه برنامه نویسی موازی و سیستم های HPC کار کنی ولی نمی تونی با دکتر خونجوش کار کنی.

یعنی شما وارد دانشکده شدین میخوای ارشد بخونی بدون اینکه شناخت کاملی از اساتید داشته باشی ، یا اساتید شمارو بشناسن شما همون هفته اول استادت مشخص میشه و 2 یا 3 باید اونو تحمل کنی و اون هم باید تورو تحمل کنه.اگر اجازه بدن دانشجو ها یه ترم اساتید رو بشناسن  و اساتید هم دانشجو هارو بشناسن مگه چی میشه.

این یه رویه ی فوق العاده مسخره است. که توی تمام طول پایان نامه هم خودت اذیت میشی و هم استادت، از دانشکده های دیگه شنیدم  که انتهای ترم اول ، هر دانشجویی زمینه کاری شو انتخاب میکن بالطبع  استادشو انتخاب میکنه ، در واقع اگر بذارن آخر ترم قطعا یکی دو تا از اساتید بخاطر اخلاق بسیار خوب و کمک کردن بیش از اندازه شون به دانشجو ها هیچ متقاضی نخواهند داشت.

زندگی با این استادا عذاب آوره و واقعا دوره ی تحصیلی سختی در انتظار این دانشجو ها هست.اگر توی بخش بگردید و پرس و جو کنید می تونید بفهمید کدوم استاد اصلا دانشگاه نمیاد و یه هفته در میون یه سرکی به بخش میکشه و یه چایی میخوره و میره  و کدوم شون اخلاق خیلی خوبی نداره و کدوم شون  واقعا نمونه است.

دکتر هومان تحیری واقعا یکی از بهترین اساتید بخش هست . البته بازم میگم دانشجو های تحصیلات تکمیلی وضعیت شون با دانشجو های کارشناسی فرق داره و  البته هیچ استادی کامل نیست ولی از نظر من این استاد یکی از بهترین اساتید دانشکده مهندسی کامپبوتر هست. نمی دونم دانشجوهای کارشناسی هم همین نظر رو دارن یانه!

اگر قصد تحصیل در مقطع ارشد رو دارین تقریبا 95 درصد راه رو باید خودتون طی کنید. البته نمی دونم دانشگا های دیگه همینه یا نه.ولی خروجی دانشگاه و دانشجوهایی که هر ساله برای مقطع دکتری به دانشگاه های آمریکا ، کانادا ، آلمان و ... میرن متوجه میشیم که  هرچیزی امکانش هست.

طبقه سوم هم اتاق های اساتید هست که میتونید به اتاق شون مراجعه کنید وباهاشون صحیت کنید و ازشون کمک بگیرید:) .

دانشکده های شیمی ، نفت و گاز و مکانیک هم نزدیک دانشکده کامپیوتر هستن ، یه زمین آسفالتی هم هست که میتونید برید اونجا فوتبال بازی کنید. قدیما دانشجوهای ارشد و دکتری کامپیوتر دوشنبه ها میرفتن ، الان فک کنم کنسل شده.شاید دوباره یه روزی راه بیفته.

سلف دانشکده هم نزدیکه ، کلاس ها هم نزدیکه و توی حیاط هم درخت های ازگیل وانجیز  زیادی هست که میتونید لحظات شادی داشته باشید.

البته من از وضعیت تحصیلات تکمیلی توی دانشگاه های هم سطح دانشگاه شیراز اطلاع دقیقی ندارم ، مثل اصفهان ، فردوسی ، صنعتی اصفهان و صنعتی شیراز و تبریز و تربیت مدرس و ... ولی بنظرم این رویه انتخاب استاد راهنما رو اگر تصحیح کنن میتونه شرایط ادامه تحصیل راحت تری برای دانشجو ها فراهم بشه. از نظر من به جز دکتر تحیری تقریبا بقیه اساتید خیلی شخصیت فوق العاده ای ندارن که شما بخواید در مورد مسائل مختلف علمی و حتی زندگی تون باهاشون مشورت کنید.

موفق و موید باشید - سیامک گودزی