«کاپلان» که یک کمپانی آموزشی بزرگ است، چنین توصیه‌ای داشت:«در هنگام تغییر پاسخ، بسیار احتیاط کنید. تجربه نشان می‌دهد خیلی از محصلانی که جواب‌هایشان را تغییر می‌دهند، در نهایت پاسخ اشتباه را برمی‌گزینند.» با تمام احترامی که برای آموزه‌های تجربی قائلم، اما دقت شواهد را ترجیح می‌دهم. یک گروه سه‌نفره از روانشناس‌ها پس از بررسی جامع بر روی 33 مطالعه تحقیقاتی، به این نتیجه رسیدند که اکثر تجدیدنظرها در تک‌تک این مطالعات، به حذف پاسخ غلط و انتخاب پاسخ صحیح ختم شدند. این پدیده را «اشتباه حدس اولیه» می‌نامند. در یک نمونه، روانشناس‌ها تعداد علامت‌های پاک‌کن در برگه امتحانی بیش از 1500 محصل را شمردند. تنها یک‌چهارم از تغییرات منجر به جایگزینی پاسخ صحیح با اشتباه شدند؛ در حالی که نیمی از آن‌ها پاسخ اشتباه را تصحیح کردند. سال‌هاست که این موضوع را در کلاس‌های خود می‎بینم: هرچند در برگه‌های امتحان نهایی دانشجویانم ردِ پاک‌کنچندانی وجود ندارد، اما آن‌هایی که به‌جای پایبندی به پاسخ اولیه، در تفکرات‌شان تجدید نظر می‌کنند، نمره نهایی بهتری می‌گیرند. (گرانت، 1400: 4) گرانت، آدام. (1400)؛ «دوباره فکر کن: قدرت دانستن چیزهایی که نمی‌دانیم»، نشر نوین، تهران.