با عرض سلام و احترام فراوان خدمت تمامی فرهیختگان و‌ دانشگاهیان گرامی

یکی از دوستان در قسمت شبکه اجتماعی مطلبی رو مورد «وجود فارغ التحصیل دانشگاهی بیکار در جامعه» قرار دادن و اینجوری نتیجه‌گیری کردن که خودکفایی مذکور در اصل ۳۰ قانون اساسی تامین شده و دیگه دولت تکلیفی به تامین تحصیلات عالی بصورت رایگان نداره.

در این رابطه ابتدا متن اصل ۳۰ قانون اساسی رو خدمت دوستان ارائه میکنم و بعد به تحلیل مسئله می‌پردازم.

اصل ۳۰ قانون اساسی : 

«دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد.»

قسمت اخیر اصل فوق مرتبط با بحث ماست و درنتیجه از شرح قسمت اول می‌گذرم.

قسمت اخیر اصل ۳۰ ق.ا ناظر بر تکلیف دولت به توسعه آموزش عالی رایگان «تا سرحد خودکفایی» هستش، اما مفهوم واژه «خودکفایی» در اصل فوق چیه ؟

خودکفایی در این اصل به معنی «توانایی تربیت نیروهای متخصص مورد نیاز کشور در عرصه های مختلف از طریق دانشگاههای داخلی» هستش؛ به عبارت دیگه، «عدم نیاز به اعزام دانشجو به خارج از کشور با هدف تامین نیروی متخصص مورد نیاز داخل.»

وضعیت کشور ما امروزه تا حد خیلی زیادی به خودکفایی مورد نظر اصل ۳۰ ق.ا رسیده اما سوالی که اینجا به ذهن خطور میکنه اینه که آیا این خودکفایی تا ابد ادامه پیدا میکنه یا اینکه کشور یه زمانی به هر دلیل از قبیل بازنشستگی و ... از خدمات این نیروهای متخصص محروم میشه ؟ واضحه که کشور در همه دوره ها و نسلها به همچین متخصصینی نیاز داره، درنتیجه تکلیف دولت به تامین این نیروها و حفظ خودکفایی کشور مستمراً ادامه پیدا میکنه.

اصل ۳۰ ق.ا تکلیف دولت به توسعه آموزش عالی «بصورت رایگان» رو بیان کرده و با استدلال فوق، به این نتیجه هم واصل میشیم که امکانات تحصیل رایگان همیشه باید در کشور وجود داشته باشه تا جوانهای مستعد بتونن با بهره گیری از این امکانات، به تحصیل بپردازن.

شیوه پذیرش در دوره های تحصیلات عالی رایگان هم از نظر بنده کاملا عادلانه و صحیحه و صرفا شامل «رتبه های برتر» در آزمونهای سراسری مقاطع مختلف دانشگاهی میشه‌.

با عرض سلام و احترام فراوان خدمت تمامی فرهیختگان و‌ دانشگاهیان گرامی

یکی از دوستان در قسمت شبکه اجتماعی مطلبی رو مورد «وجود فارغ التحصیل دانشگاهی بیکار در جامعه» قرار دادن و اینجوری نتیجه‌گیری کردن که خودکفایی مذکور در اصل ۳۰ قانون اساسی تامین شده و دیگه دولت تکلیفی به تامین تحصیلات عالی بصورت رایگان نداره.

در این رابطه ابتدا متن اصل ۳۰ قانون اساسی رو خدمت دوستان ارائه میکنم و بعد به تحلیل مسئله می‌پردازم.

اصل ۳۰ قانون اساسی : 

«دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد.»

قسمت اخیر اصل فوق مرتبط با بحث ماست و درنتیجه از شرح قسمت اول می‌گذرم.

قسمت اخیر اصل ۳۰ ق.ا ناظر بر تکلیف دولت به توسعه آموزش عالی رایگان «تا سرحد خودکفایی» هستش، اما مفهوم واژه «خودکفایی» در اصل فوق چیه ؟

خودکفایی در این اصل به معنی «توانایی تربیت نیروهای متخصص مورد نیاز کشور در عرصه های مختلف از طریق دانشگاههای داخلی» هستش؛ به عبارت دیگه، «عدم نیاز به اعزام دانشجو به خارج از کشور با هدف تامین نیروی متخصص مورد نیاز داخل.»

وضعیت کشور ما امروزه تا حد خیلی زیادی به خودکفایی مورد نظر اصل ۳۰ ق.ا رسیده اما سوالی که اینجا به ذهن خطور میکنه اینه که آیا این خودکفایی تا ابد ادامه پیدا میکنه یا اینکه کشور یه زمانی به هر دلیل از قبیل بازنشستگی و ... از خدمات این نیروهای متخصص محروم میشه ؟ واضحه که کشور در همه دوره ها و نسلها به همچین متخصصینی نیاز داره، درنتیجه تکلیف دولت به تامین این نیروها و حفظ خودکفایی کشور مستمراً ادامه پیدا میکنه.

اصل ۳۰ ق.ا تکلیف دولت به توسعه آموزش عالی «بصورت رایگان» رو بیان کرده و با استدلال فوق، به این نتیجه هم واصل میشیم که امکانات تحصیل رایگان همیشه باید در کشور وجود داشته باشه تا جوانهای مستعد بتونن با بهره گیری از این امکانات، به تحصیل بپردازن.

شیوه پذیرش در دوره های تحصیلات عالی رایگان هم از نظر بنده کاملا عادلانه و صحیحه و صرفا شامل «رتبه های برتر» در آزمونهای سراسری مقاطع مختلف دانشگاهی میشه‌.

با سلام و درود فراوان خدمت دانشگاهیان و فرهیختگان گرامی

برای یکی از دوستان این شبهه پیش اومده که رشد بورس موجب افزایش نقدینگی و به تبع اون، افزایش تورم میشه. در این ارتباط لازم میدونم توضیحاتی خدمت دوستان ارائه بدم.

سهام شرکتهای سهامی عام دارای ۳ نوع ارزش هستن :

۱- ارزش اسمی

۲- ارزش واقعی

۳- ارزش بورسی

ارزش اسمی سهام، ارزشیه که بر اساس میزان سرمایه شرکت مربوطه تعیین میشه که عبارته از ماحصل تقسیم سرمایه شرکت بر تعداد سهام.

ارزش واقعی سهام ارزشیه که بر اساس فعالیت های اقتصادی شرکت در طول سال مالی تعیین میشه و درصورت مثبت شدن ترازنامه پایان سال شرکت، افزایش پیدا میکنه.

ارزش بورسی سهام هم ارزشیه که سهام شرکت در بازار بورس اوراق بهادار داره و با ارزش واقعی سهام ارتباط مستقیم داره. مثبت شدن ترازنامه پایان سال شرکت موجب افزایش ارزش واقعی و ارزش بورسی سهام میشه.

این نکته رو هم لازمه عرض کنم که افزایش سرمایه شرکت «بدون افزایش تعداد سهام» هم هر سه ارزش فوق رو افزایش میده.

غیر از حالت افزایش ارزش واقعی و سرمایه شرکت که موجب افزایش ارزش بورسی سهام میشن، مقولات دیگه ای از قبیل کاهش ارزش پول ملی، حمایت دولت از بازار بورس از طریق عرضه سهام شرکتهای دولتی در بورس، افزایش تعداد شرکتهای سهامی عام فعال در بورس، افزایش تعداد سهام شرکتهای سهامی عام و عرضه اونا در بورس هم میتونن موجب مثبت شدن شاخصهای بورس و افزایش ارزش سهام عرضه شده در بورس بشن.

رشد بازار بورس ممکنه موجب این اشتباه بشه که افزایش ارزش سهام در بورس، موجب افزایش نقدینگی و تورم میشه؛ اما باید عرض کنم که رشد بورس به هیچ‌ وجه ارتباطی با افزایش نقدینگی نداره چون خروج سرمایه از بورس بدواً مستلزم فروش سهام مربوطه هستش و فروش سهام هم یعنی ورود سرمایه به بورس به اندازه سرمایه ای که بدلیل فروش سهام از بورس خارج شده. به عبارت دیگه، اگه سهام یه شرکت سهامی عام فعال در بورس، ۱ میلیون تومان باشه و ارزش این سهام به هر دلیل به ۱ میلیارد تومان برسه و سهامدارهای شرکت قصد خارج کردن سرمایشون از بورس رو داشته باشن، باید سهامشون رو در بورس به اشخاص حقیقی و حقوقی دیگه ای بفروشن تا سرمایشون به دستشون برسه، خریدار سهام هم به همون میزان سرمایه وارد بورس میکنه و توازن در بازار واقعی برقرار میشه و نقدینگی‌ مازادی وارد چرخه اقتصادی نمیشه تا تورم ایجاد کنه، پس رشد بورس ارتباطی با افزایش نقدینگی و تورم نداره و ارزش بورسی سهامی که مثلا قبلا ۱ هزار تومان بوده اگه حتی به دهها میلیارد تومان هم برسه، حتی به میزان ۱ ریال هم تاثیری رو میزان نقدینگی موجود در چرخه اقتصادی نمیذاره.