سلام دوست عزیز. نرمی وجود نداره و اساتید یا هیچ کاری ندارن یا خودشون فرمتی رو میدن. با تشکر از همه اساتید خوبم اینها رو بهم یاد دادن:
مقاله دانشجویی برای ارائه کلاسی در رشته های علوم انسانی بهتر هست شکل I / یا همون آی بزرگ انگلیسی رو داشته باشه. به چه معنا؟
شما در قسمت سر مقاله طرح بحث میکنید خیلی کوتاه در حد یک پاراگراف و به نوعی مسئله رو نشون میدید یا چیزی که به دنبالش هستید. خیلی ساده بگم پرسشتون رو در اون موضوع بیان می کنید و اینطوری حدود موضوعت کاملا برای مخاطب (استاد و همکلاسیهاتون) مشخص میشه.
بعد در قسمت بدنه که طولانی تر هست (بسته به حجمی که استاد مشخص کردن) نظرات مختلف پیرامون اون موضوع رو میارید و اونها رو با منطق خاصی دسته بندی میکنید. فرضا ممکنه در باره اثر عامل الف بر گرایش نوجوانان در دوره دبیرستان به مصرف گل بخواهید کار کنید. میتونید نظرات رو به دو دسته روانشناسی و روانشناسی اجتماعی تقسیم کنید. یا در خود روانشناسی نظریات رو فرضا بر اساس نظریه های شخصیت گرا/ نظریه های رشد و نظریه های گروه همسالان تقسیم کنید. معیار طبقه بندی به خودتون دیدگاهتون فیلد پژوهشیتون و چیزهای دیگه مرتبطه من اینجا مختصر توضیح میدم و ببخشید اگر بی ارتباط بودن چون رشته من روانشناسی نیست. این قسمت مسیری رو که شما برای کشف پاسخ طی کردید باید نشون بده. از نظریه ها استفاده کنید و حتی میتونید در بخشی نتایج پژوهشهای میدانی رو هم بیارید. برای این قسمت اگر میخواهید کار جدی بکنید این منابع:
نورمگز/ پرتال جامع علوم انسانی این برای شروع تو ایران عالیه. چون بهتون کمک میکنه مقالات علمی پژوخشی نشریات علمی پژوهشی حوزه خودتون و کتابهای پر رفرنس فارسی و غیر فارسی رو پیدا کنید و باهاشون آشنا بشید.
و در انتها در قسمت کوتاه آخر جمع بندی یا نظر خودتون رو درباره موضوع باید ارائه بدید به نحوی که پاسخ روشنی به پرسش اولتون فراهم بیاره. این جا ذهنتون و نظرتون بسیار محترم هست. بهش اجازه حضور بدید. نگران قضاوت هیچ کس نباشید، بلکه طالبش باشید چون به شما کمک میکنن رشد کنید. من اگر جای شما باشم استادم رو مجبور میکنم درباره این قسمت آخر نظرش رو برام بفرسته. و اگر استاد باشم تنها به همین نمره میدم.
منابع هم فراموش نشه. هم در متن و هم در انتها. نحوه رفرنس دهی رو توضیح ندادم چون بسته به دانشگاهها متفاوت هست. میتونید از روی یه نشریه معتبر هم ببینید و انجام بدید.
اصلا نترسید. من هم اولین کارنوشتهام رو با اضطراب انجام میدادم. اشتباه کنید و تصحیح کنید و اینطوری ماهر میشید:) پیش از نوشتن حتما برای خودتون یک شکل از نحوه شروع ادامه دادن و پایان داشته باشید راحت تر پیش میرید.
همه نظریات رو هم نگردید. بالاخره چیزی جرقه ذهنی شما رو زده. به جرقه ذهنیتون ایمان داشته باشید و اجازه بدید فقط حول و حوش همون کار کنید. حتما کسانی به شما خواهند گفت وااای اینطوری بی سواد میمونی برو همه رو بخون بعد بیا انتخاب کن!! اگر اینکار رو بکنید و به خلاقیت ذهن خودتون بی توجه بشید بعد از یک مدت میشید ماشین نویس. نترسید. مطالعه رو به برنامه مطالعاتیتون محول کنید. موقع مشق نوشتن اجازه بدید ذهنتون اول فکر کنه پپیش از شما کسی درباره این موضوع حرفی نزده کمی اون حرف بزنه دست نویس کنید و بعد با ایده ذهنی خودتون برید سراغ انبوه نظریه ها. اونجا به چیزهایی موافق و مخالف خودتون میرسید. اینطوری که موضعی داشته باشید میتونید نظریات رو هم بهتر ببینید و خودتون رو هم بهتر خوهید شناخت و کم کم اصلاح میکنید و پیش میرید بدون اینکه قدرت آفرینندگی ذهنیتون رو از دست بدید.
از خودتون توقع نداشته باشید در اولین کارهاتون معجزه کنید. همه حرفها رو بفهمید و همه رو اجرا کنید. یا لحن نوشتاریتون مثل فروید و پیاژه و اینها باشه. شما کم کم قلم و لحن پیدا خواهید کرد و روزی از نوشته هاتون خنده اتون خواهد گرفت و اینه که عالیه. // رشد// موفق باشید.
3 سال پیش