یک‌عُمر گرچه در غمت اینان گریستند سوگند می‌خورم که دَمی با تو نیستند! زیرا که زیرِ یوغِ ستم همچو بَردگان، عُمری به نامِ مَردُمِ آزاد زیستند ‌دانسته یا به سهو، ندیدند عاقبت ما را به دار کرد طنابی که ریستند! ‌ ما با تو‌ایم! ورنه که این خیلِ گریه‌باز سوگند می‌خورم که یکی‌ با تو نیستند! ‌حسین جنتی