گوشم سوت می کشید ساعتِ دو و سه دقیقه ، چشم دوخته بودم‌به دیوار رو به رو سکوت مثل یک بوق ممتد، مثل خلاء ذهنی بعد از یک انفجار گوش‌را کر‌ می کرد. . تنهایی من را، اتمسفرم را، خانه و تمام اطرافیانم را بلعیده بود بامداد هفده شهریور- رهام مفرد