نظر-ابوالفضل-پورمعینی-نژاد-در-مورد-بخش-مهندسی-هسته-ای-پرتوپزشکی-دانشگاه-تحصیلات-تکمیلی-کرمان

من ابوالفضل پورمعینی‌نژاد، دانشجوی کارشناسی‌ارشد مهندسی هسته‌ای با گرایش پرتوپزشکی در دانشگاه تحصیلات تکمیلی کرمان هستم. از سال 1403 در این دانشگاه مشغول به تحصیل بوده‌ام و تمرکز مطالعاتی‌ام بر مدل‌سازی پرتودرمانی، تحلیل‌های بالینی و کاربردهای فناوری هسته‌ای در پزشکی است. در طول تحصیل، ضمن مشارکت در پروژه‌های تحقیقاتی، تجربه قابل توجهی در کار با نرم‌افزارهای تخصصی و تحلیل داده‌های پرتویی کسب کرده‌ام. فضای دانشکده مهندسی هسته‌ای، محیطی علمی، آرام و متمرکز بر پژوهش‌های بین‌رشته‌ای است. ارتباط میان دانشجویان مبتنی بر احترام متقابل و همکاری علمی است و تعامل با اساتید نیز بسیار سازنده و هدفمند صورت می‌گیرد. اساتید دانشکده با رویکردی پژوهش‌محور، دانشجویان را در مسیر توسعه علمی و نگارش مقالات یاری می‌کنند. کلاس‌ها در ساختمان آموزشی مرکزی دانشگاه برگزار می‌شود که مجهز به امکاناتی نظیر وایت‌بردهای هوشمند، ویدئو پروژکتور، اینترنت پرسرعت، و آزمایشگاه‌های تخصصی در حوزه فیزیک پزشکی و پرتودرمانی است. کیفیت آموزشی در سطح قابل قبول و رو به رشد قرار دارد، هرچند در برخی زمینه‌ها مانند تجهیزات آزمایشگاهی پیشرفته و دسترسی به نرم‌افزارهای به‌روز، جای توسعه وجود دارد. از جمله کمبودهای محسوس دانشکده می‌توان به محدودیت در ارتباط عملی با مراکز درمانی و صنعتی اشاره کرد که در صورت تقویت، می‌تواند زمینه‌ساز ارتقای تجربه عملی دانشجویان باشد. فعالیت‌های دانشجویی در قالب انجمن‌های علمی، کانون‌های فرهنگی، و تشکل‌های مذهبی و هنری جریان دارد. دانشجویان در برگزاری همایش‌ها، مسابقات علمی، و نشست‌های تخصصی مشارکت فعال دارند و فضای دانشگاه از نظر فعالیت‌های جانبی پویا و متنوع است. از جمله اساتید برجسته دانشکده مهندسی هسته‌ای می‌توان به دکتر اسماعیلی، متخصص پرتودرمانی و مدل‌سازی بالینی، اشاره کرد که با رویکردی دقیق و پژوهش‌محور، نقش مؤثری در تربیت دانشجویان تحصیلات تکمیلی و هدایت پروژه‌های تحقیقاتی ایفا می‌کند. همچنین دکتر هاشمی، پژوهشگر برجسته در حوزه فیزیک هسته‌ای، با سابقه علمی معتبر و مشارکت در طرح‌های ملی، از ارکان علمی دانشکده محسوب می‌شود. دکتر نگارستانی نیز با تخصص در زمینه‌های نوین فیزیک پزشکی و هسته ای و آموزش پیشرفته، سهم قابل‌توجهی در ارتقای سطح علمی و پژوهشی دانشجویان داشته و همواره در مسیر توسعه علمی دانشکده فعال بوده‌اند. توصیه من به دانش‌آموزانی که قصد دارند در این رشته تحصیل کنند این است که مهندسی هسته‌ای – پرتوپزشکی، رشته‌ای میان‌رشته‌ای، دقیق و آینده‌دار است که نیازمند علاقه‌مندی به فیزیک، پزشکی و تحلیل‌های عددی است. ورود به این حوزه مستلزم پشتکار، دقت علمی و توانایی در یادگیری مفاهیم پیچیده است. اگر به دنبال مسیر علمی معتبر و کاربردی در حوزه سلامت و فناوری هستید، این رشته می‌تواند انتخابی شایسته باشد.