در زمینه‌ی مجوزها، همچنان در فضای خاکستری هستیم؛ زیرا قانون‌گذار هنوز با «اثر بدون خالق انسانی» کنار نیامده است. حال پرسش بنیادین ما این است: چگونه این گفتمان را وارد مجامع علمی و اتاق‌های تصمیم‌گیری فرهنگی کنیم؟