نظر-حمید-ولی-نژاد-جلیلی-در-مورد-دانشگاه-ملی-مهارت

تجربه من از دانشگاه ملی مهارت (دانشکده شمسی‌پور): من کاردانیم رو ورودی ۹۸ بودم و برای کارشناسی از سال ۱۴۰۰ تو دانشگاه ملی مهارت، دانشکده شمسی‌پور، ادامه دادم. شمسی‌پور همونطور که احتمالا می‌دونید، نزدیک میدان امام حسین تهران قرار گرفته و میشه گفت موقعیت نسبتاً مرکزی‌ای تو شهر داره و رفت‌وآمدش برای من که تهرانی هستم، راحت‌تر بود. دانشجویان بومی و غیربومی اکثر بچه‌هایی که تو کلاس ما بودن، تهرانی بودن یا حداقل مدتی ساکن تهران بودند. اما غیربومی هم داشتیم و معمولاً سریع با جمع صمیمی می‌شدن. فضای کلاس‌ها ترکیبی بود، یه گروه متنوع و جالب با سلایق و عقاید مختلف که خودش یه نکته مثبت برای محیط دانشگاه به حساب میاد. دانشجویان خوابگاهی و محل خوابگاه چون خودم تهران زندگی می‌کردم، زیاد درگیر خوابگاه نبودم، ولی تا جایی که شنیده‌ام خوابگاه برای دانشجوهای غیربومی معمولاً نزدیک میدان اُزگُل بود. از نظر امکانات، به نسبت خوابگاه‌های دانشجویی کشور، متوسط بود؛ خیلی عالی و لوکس نبود، اما کار راه می‌نداخت. بیشتر خوابگاهی‌ها از این‌که حداقل یه سقف بالای سر دارند، نسبتاً راضی بودند، گرچه مثل همه خوابگاه‌های ایران، مشکلات خاص خودش رو داشت. وضعیت غذا و رفاه در مورد غذا واقعاً باید گفت جای تعریف زیادی نداره. کیفیت غذاها معمولی بود، گاهی اوقات غذاهایی که سرو می‌کردن خیلی دلچسب نبود، اما واقعیت اینه که برای دانشجوهایی که همش درگیر کلاس و درس و خرج زندگی هستن، همین هم غنیمت حساب میشه و از هیچی نخوردن بهتر بود! نحوه رفت‌وآمد و موقعیت کلاس‌ها دانشکده شمسی‌پور نزدیک میدان امام حسین قرار گرفته و به خاطر این موقعیت مرکزی، به راحتی با مترو و بی آر تی یا تاکسی می‌شه خودت رو برسونی. کلاس‌ها و کارگاه‌ها همگی داخل همون ساختمان آموزش دانشکده برگزار می‌شد. رفتار کارمندان و اساتید کارمندان معمولاً آدمای خوبی بودن؛ هرچند بعضی وقت‌ها اعصاب نداشتن و طبیعتاً تحت فشار بودن (مثل بیشتر ادارات دیگه!). ولی اگر با احترام و آرامش باهاشون برخورد می‌کردی، کارتو راه می‌نداختن. در مورد اساتید، اکثراً خوب و دلسوز بودن. اما باید توی انتخاب واحد مخصوصاً برای بعضی درس‌ها دقت کنی؛ چون بعضی اساتید سبک تدریس سخت یا رفتاری خشک داشتن که ممکنه به مذاقت خوش نیاد. امکانات علمی و رفاهی از نظر امکانات علمی، شمسی‌پور کارگاه‌های خوبی داره، به‌خصوص برای رشته‌هایی که به مهارت فنی نیاز دارن. آزمایشگاه‌ها و کلاس‌ها نسبتاً مجهزان، هرچند بعضی تجهیزات قدیمی بودن، ولی بازم میشه چیزی یاد گرفت اگر خودت هم دنبال یادگیری باشی. امکانات تفریحی و رفاهی خیلی خاص یا پیشرفته نیست، اما معمولاً یه حیاط و سالن برای استراحت و دورهمی هست. تشکل‌ها و فعالیت‌های جانبی تشکل‌‌های دانشجویی و انجمن‌های علمی فعال هستن و اگر علاقه‌مند باشی، می‌تونی تو کارهای فرهنگی، علمی یا هنری شرکت کنی. فضا، فضاییه که اگر خودت بخوای، می‌تونی دور هم جمع شی و در کنار درس، مهارت‌های دیگه هم یاد بگیری. توصیه به ورودی‌ها و علاقه‌مندان به نظرم اگر دنبال جایی هستی که صرفاً مدرک بگیری، دانشگاه ملی مهارت گزینه بدی نیست، اما اگر برایت مهمه واقعاً چیز یاد بگیری، باید خودت هم تلاش کنی و از امکانات دانشگاه نهایت استفاده رو ببری. حتماً توی انتخاب استاد و واحد حواست رو جمع کن، تو محیط دانشکده اهل تعامل و رفاقت باش، و سعی کن از وقت و فضاهای آزاد برای کارهای جانبی استفاده کنی. انتظار امکانات فوق‌العاده نداشته باش، اما مطمئن باش می‌تونی مسیر خودت رو پیدا کنی و آماده ورود به بازار کار بشی. امیدوارم برای هرکس که قراره وارد دانشگاه شمسی‌پور یا یکی از دانشکده‌های ملی مهارت بشه، تجربه خوبی رقم بخوره و راه موفقی پیش روش باشه.