علیرضا رحیمی، معلم، پژوهشگر، نویسنده و استاد دانشگاه در حوزۀ علوم تربیتی است. او که از 1365 تاکنون به کار تدریس در مدارس(از ابتدایی تا دبیرستان)، موسسات آموزش عالی، دانشگاه ها و دوره ها و کارگاه های آموزشی متعدد مشغول بوده، همزمان به کار پژوهش و نگارش مقالات و تالیف کتابهایی در زمینه تعلیم و تربیت پرداخته است. حاصل تلاش علمی او، بیش از 60 عنوان کتاب و مقاله است. رحیمی، استاد دانشگاه المصطفی، موسس و مدرس دانشگاه رفاه، عضو انجمن تخصصی کودک و رسانه، عضو انجمن علمی فرهنگ عمومی و تربیت، و در عرصه فعالیتهای بین المللی عضو و نایب رییس دوره دوم انجمن بین المللی آموزش و پرورش تطبیقی اقیانوس هندIOCES، عضو گروه بین المللی Right to Education و همکار فعال پروژه پژوهشی مدارس منظومه ای Orbital Classrooms است.
رحیمی با وجودی که از منتقدان جدی نظام آموزشی فعلی است اما اعتقاد دارد امکان تحول نظام تربیتی با تکیه بر دانش تعلیم و تربیت با بن مایه فرهنگ ایرانی-اسلامی وجود دارد. او دیدگاه تربیتی خود را در قالب نظریه تربیت عقلانی بصیرت گرا، ارائه داده است. او در این دیدگاه با تاکید بر دو مسیر اساسی «فکرپروری» و «جان پروری» در تلاش است تا زمینه های توسعه عقلانیت و معنویت را در یادگیری آموزشگاهی schooling و فرزندپروری parenting فراهم آورد. رحیمی در آموزشهای خود، با تکیه بر رویکرد سازنده گرایی، بر دو روش اساسی آموزش یعنی «کندوکاو»(جستجوی هدفمند) و «کنکاش»(گفتگوی هدفمند) تأکید می کند و تلاش می کند این دو روش را در نظام آموزشی توسعه دهد.