سلام وقت بخیر.
من در مقطع دکترای تخصصی عمران در حال تحصیل هستم.
جو دانشکده
شلوغ است اما بی‌انگیزه برای تلاش و پژوهش هستند.
ارتباطات دانشجویان و استادان
ارتباطات دانشجویان محدود شده، اساتید به ندرت پاسخ تماس‌ها رو می دهند (برای مقالات و کارهای پژوهشی که می‌خواهیم اسمشون رو به عنوان همکار بنویسیم)
محل برگزاری کلاس‌ها
کلاس‌هایی که تدریس کردم در ترم گذشته مجازی بود و در منزل بودم. در خصوص کلاس‌هایی که در دوره دکترا نیمسال اول 96 خوب بود و کلیه واحدها را باموفقیت به ثمر رساندم.
امکانات دانشکده ضعیف است.
فعالیت های دانشجویی و تشکل ها
فعالیت دانشگاهی نداشتیم اما بنده از سال 1380 عضو انجمن مهندسین عمران ایران بودم و بسیاری دیگر نیز عضو هستند.
درباره استادان
جور استاد به ز مهر پدر!
توصیه برای دانشجویان جدید
از چشم و همچشمی، دکتر مهندس شدن برای پز دادن و کلاس خانوادگی بپرهیزند چون عاقبتش بیکاری یا سرخوردگیه. توصیه می‌کنم همه حرفه آموزی و مهارت افزایی کنند که برای مملکت مفید باشه. در ترم گذشته دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد داشتم که بسیار بی‌انگیزه و فاقد پشتکار بودند که این امر برای کشور خطرآفرین بوده و مغایر با نقشه علمی کشور، مصوب خرداد 1390 هست.
توصیه ای برای مسئولین و وزارت علوم:
لطفا بطور مادی و معنوی از نخبگان و استعدادهای درخشان حمایت کنید و اجازه ندید هیچ جریانی مانع از شایسته سالاری و جذب انسانهای مومن، متعهد به اخلاق و دلسوز مطابق فرمایشات مقام معظم رهبری، بشه.
التماس دعا
یا علی
