درباره اصفهان
اصفهان شهری که نصف جهانش می‌خوانند، این شهر در دوره هایی از تاریخ به عنوان پایتخت پذیرفته شده بود، دوره هایی از عصر سلجوقیان و اسماعیلیان تا شاه عباس اول صفوی. در همین دوره بود که اصفهان رونق فرهنگی و ادبی بی نظیری پیدا کرد چون شاه عباس حامی علما و دانشمندان زمان خویش بود. تغییراتی که شاه عباس در اصفهان ایجاد کرد ، نمونه ایی مثال زدنی از توسعه است.
ساختمان هایی که در زمان او در اصفهان ساخته شده ، امروزه کاربردهای علمی پیدا کرده اند.
اصفهان یکی از پایتخت های جهان اسلام ، موزه ایی با چندصد خانه ی تاریخی ، مربوط به دوره ی صفویه و قاجار است. جلفا (منطقه ی ارمنی نشین اصفهان) دارای خانه هایی با حفظ ویژگی اصیل معماری اسلامی - مسیحی است.
اصفهان در کنار استانبول – پاریس و لندن در صدر بزرگترین شهرهای جهان قرار دارد.
درباره دانشگاه
ساختمان مرکزی دانشگاه هنر اصفهان واقع در خیابان حکیم نظامی و روبروی خیابان خاقانی است.
این دانشگاه یکی از دانشگاه های سراسری (دولتی) ایران و یکی از 4 دانشگاه تخصصی کشوردر زمینه ی رشته ی هنر به شمار میرود و 94 نفر عضو هیئت علمی آن هستند.
رئیس دانشگاه جناب آقای دکتر مصطفی کیانی هستند.
این دانشگاه به علت پراکندگی ساختمان های ارزشمند تاریخی ، یکی از غنی ترین دانشگاه های ایران به شمار میرود.
دانشکده مرمت
دانشکده ی مرمت و حفاظت دانشگاه دارای دو ساختمان قدیمی است به نام های : خانه ی سوکیاس و خانه ی داوید.
دانشکده به عنوان قطب علمی مرمت کشور شناخته می‌شود و تنها دانشکده ی کشور است که در مقطع دکتری مرمت در دو گرایش مرمت آثار و مرمت ابنیه ، دانشجو می‌گیرد.
من به عنوان دانشجوی ارشد باستان شناسی از مهر 1397 در این دانشکده پذیرفته شدم.
در ابتدا هیچ تصور خاصی از این دانشگاه نداشتم، در ذهن خودم آن را مثل تمام دانشگاه های دیگر تصور می‌کردم.
وقتی برای ثبت نام به ساختمان مرکزی دانشگاه که به آن ساختمان مارتا می‌گویند رفتم، مدتی از زیبایی و سبک معماری خاص آن در حیرت بودم.
ساختمان شمالی و شرقی آن بدون تزئینات بودند و بیشتر به امور اداری اختصاص داده شده بود ولی ساختمان اصلی یک سالن بزرگ سرسبز با نقاشی و گچبری و تعدادی پنجره ی مشبک بسیار زیبا داشت.
وقتی از قدمت بنا سؤال کردم، پاسخ شنیدم: این بنا در عصر صفوی ساخته شده و معروف به خانه ی جانی گانی یکی از روحانیون کلیسای اصفهان و پدر خانم مارتا پیترز است.
حیرت من زمانی افزایش یافت که وارد دانشکده ی مرمت شدم! خدای من خانه ی سوکیاس عالی بود. فضایی سنتی و دل نشین، درختان انگور و یاس و زیتون، اتاق هایی با تزئینات زیبا و چشم نواز ، همه محیطی دوست داشتنی ساخته بودند که اشتیاق تحصیل را در دلم شعله ورتر کرد.
خانه ی سوکیاس بین خانه ی سوکیاس 2 و داوید قرار دارد، بنا دارای دو طبقه است، تزئینات نقاشی فرنگی بیرونی کوشک که متعلق به ملکه الیزابت است و فضا سازی تالار مرکزی منحصر به فرد و چشم نواز است.
در 1655 میلادی خانه توسط مترجم سفیر انگلستان در ایران در زمان حکومت شاه عباس ساخته شد.
ورودی خانه طوری است که قسمت چپ، سالن آمفی تئاتر قرار دارد و قسمت جلو، راهرویی که به حیاط خانه می‌رسد.
سمت چپ این راهرو فضای کوچکی است که چندین اتاق دارد. این فضا به آمفی تئاتر هم راه دارد.
یکی از این اتاق ها به انجمن علمی دانشکده اختصاص داده شده است.
پس از عبور از دالان اصلی سمت چپ اتاقی کوچک است که به عنوان کلاس از ان استفاده می‌شود.
باغچه ی بزرگ خانه توجه را به سوی خود جلب میکند. این باغچه به صورت مکانی در آمده که بیشتر مواقع دانشجویان مرمت در آن به آموزش ساخت ملات می‌پردازند.
قسمت شمالی حیاط اتاق هایی است که از ان به عنوان آزمایشگاه گروه مرمت (شیمی و متالوژی) قرار دارد.
کارگاه های دیگری در ضلع جنوبی خانه ایجاد شده که به گروه مرمت نقاشی – مرمت سفال – مرمت پارچه – مرمت عاج و استخوان – مرمت کاغذ و شیشه اختصاص داده شده است.
خانه یک حوض سنگی هشت گوش کوچک دارد که اطرافش رواق هایی دو طبقه است.
رواق پایینی داخل طاقچه هایش نقاشی های مینیاتوری دوره ی صفوی به چشم میخورد که به سبک رضا عباسی کشیده شده اند.
این بنا سوکیاس یک نامیده می‌شود که در سال 1353 در فهرست آثار تاریخی کشور به ثبت رسید.
سوکیاس دو ، حیاط بسیار بزرگی دارد که شامل یک باغچه ی بزرگ و سرسبز ، اتاق کامپیوتر، نمازخانه، سلف خواهران و برادران، بوفه و دستشویی است.
پس از یک دور کامل به راهرویی می‌رسیم که مستقیم به زیرزمین کارگاه مواد و سوکیاس یک مرتبط می‌شود.
آن طرف راهرو و بخش جنوبی به عنوان آتلیه‌ی ترسیم فنی و آزمایشگاه مواد و مصالح و کارگاه های مرمت کاغذ- چرم – پارچه – نقاشی و فلز استفاده می‌شود که این بخش خانه در سال 1378 پس از بازسازی ، به عنوان فضای آموزشی گروه مرمت مورد استفاده قرار گرفته است.
و اما خانه ی داوید :
این خانه در 11 دی 1380 ثبت ملی شد. این بنای با ارزش در محله ی تبریزی های جلفا ی اصفهان قرار دارد. خانه متعلق به کشیشی مسیحی دوره ی صفوی بوده است و امروزه محله ایی که خانه در آن قرار دارد، محل زندگی مسیحیان اصفهان است و در حال حاضر سازمان میراث فرهنگی این خانه را به دانشگاه هنر واگذار کرده است.
از نظر اول به دلیل فضای بسته و کلی خانه، خانه ایی کوچک و کم اهمیت جلوه میکند.
حیاط اصلی خانه دارای حوض بزرگی از سنگ مرمر است که مقابل جبهه ی شمالی قرار دارد، پس از ورود به خانه و عبور از یک راهروی نسبتا کوچک ، سمت راست مدخلی به حیاط اصلی باز شده است.
اگر مسیر این راهرو ادامه داشته باشد، به اتاق درازی می‌رسد که مکان مطالعه و تحقیق است. آجرکاری – گچ بری – نقاشی دیواری – رسمی بندی زیر گنبد اصلی ازجمله تزئینات خانه است. سمت راست حیاط کتاب خانه و اتاق های اداری قرار دارد.
قسمت نارنجستان ساختمان ، به مرمت و دسته بندی سفال و ابزارهای مختلف کشف شده اختصاص داده شده است. پس از نارنجستان ، اتاق بزرگی است که محل آموزش دانشکده است.
دو طرف آموزش ، دو اتاق دیگر است که به عنوان کلاس استفاده می‌شود.
ضلع شمالی خانه مربوط به عصر صفوی و ضلع غربی و جنوبی مربوط به عصر زندیه و قاجار است.
تردد به دانشکده
دانشجویان بومی و ساکن اصفهان یا شهرهای اطراف ، مثل شهرضا می توانند به راحتی و سهولت به دانشکده برسند.
از مسیر ترمینال صفه و با اتوبوس حدود 20 دقیقه زمان می‌برد تا وارد خیابان حکیم نظامی شود و روبروی کوچه ی سنگ تراش ها متوقف شود، بعد از آن حدود 10 دقیقه مسیر سنگ فرش و با صفایی پیش رو است تا به دانشکده ی مرمت برسد، دانشجو باید از دوکوچه ی بزرگ عبور کند، میان این دو کوچه مادی سرسبز و زیبایی قرار دارد. هرکوچه پر از ساختمان های تاریخی و ناقوس های کلیساهای قدیمی و ساختمان های جدید است چون محله یک محله ی ارمنی نشین است.
درباره خوابگاه
4مورد از خوابگاه های دانشگاه هنر مربوط به پسران و 5 مورد مربوط به دختران است.
خوابگاه دخترانه ی ایمان واقع در خیابان محتشم کاشانی و نزدیک دانشکده است. این خوابگاه به دانشجویان رشته های باستان شناسی – باستان سنجی – معماری و مرمت داده شده است.
درختان همیشه سبز خیابان محتشم و مسیر زیبای دانشکده آن قدر چشم نواز هست که باعث خستگی دانشجویان خوابگاهی نشود.
درباره انتخاب دانشگاه
به نظرم تحصیل در چنین جای باصفا و تاریخی، علاوه بر ایجاد انگیزه برای پژوهش و تحصیل، می‌تواند نشان دهنده‌ی سابقه‌ی بی نظیر اصفهان در حوضه‌ی علم و دانش باشد.
0
